Dvöl - 01.04.1938, Qupperneq 21

Ö V 6 L
Undralönd II.
ÓQ
Ríki skordýranna
Eítir Guðmund^Daviðsson
Skoðanir manna eru oft skiptar
run það, hvar á jörðu hér sé ein-
kennilegast landslag og náttúru-
fegurð mest. Pað sem prýðir einn
stað, þykir sumum lýti á öðrum.
Fer það venjulega eftir staðhátt-
uni og smekk manna. Flestum
þykja æskustöðvar sínar fegurri
C!* aðrir staðir, sem þeir þekkja,
CI'da þótt aðrir geri lítið úr þeim
°g þeirri fegurð, sem þar blasir
V!ð. En í raun og sannleika er
uáttúrufegurð allsstaðar, þó að
fjöldi manna vilji ekki kannast
V!ð það, eða geti ekki skynjað
ðana. Náttúran framleiðir aldrei
neitt ljótt eða óþarft. Tilbreyting
uennar og fegurð er óendanleg.
Tveir einstaklingar eru naumast
a!' þeirra, cr ekki auðvelt að gera
sér í hugarlund.
Eg veit það eitt, að við Hal virt-
uin fyrir okkur þessa sýn eins
lengi og við gátum og læddumst
svo burtu og héldum til bæjarins
aftur.
En Hatch Hutchinson og kona
hans hljóta að hafa fundið það,
sem þau leituðu að þessa nótt,
því að Hal sagði mér seinna, að
þegar hann heimsótti görnlu hjón-
til nákvæmlega eins að ytra út-
liti eða innri byggingu. Pað, sem
einn skortir hefir hinn, þeir bæta
því hvor annan upp. Pegar talað
er um náttúrufegurð, er jafnan
átt við landslag og séreinkenni
þess, svo sem fjöll og dali, hraun
og jökla, ár og stöðuvötn, gljúf-
ur og fossa, hvera og skógarhlíð-
ar o. s. frv. En oft vill dýraríkið
verðe útundan aðdáun tnanna, þó
er fegurð þess einna áhrifamest.
Margir dást t. d. að fjallahringn-
um umhverfis Reykjavík og hve
höfnin er falleg, en enginn virðist
sjá neina fegurð í því, þó að
hrafn sitji á kletti eða máfar syndi
í stórum breiðum á höfninni.
Fáir íslendingar hafa ástæðu til
in morguninn eftir til þess að gera
ráðstafanir um flutning á líki son-
ar þeirra heim, þá voru þau bæði
svo undarlega kyrrlát og höfðu syo
fullkomlega vald yfir sjálfum sér,
að því er Hal fannst. Hannsagðist
halda, að þau hefðu hlotið ein-
hverja huggun. „Þau hafa jörðina
til þess að hugsa um, og ennþá
eiga þau bréfin frá Will til þess
að lesa“, sagði Hal.
Kristján Jóhannesson þýddi.