Dvöl - 01.07.1939, Side 8

166
D VÖL
Næstu daga var uppgjafaflug-
maðurinn í einskonar dáleiðslu-
ástandi, sem hann ekki vaknaði af,
nema til að borða, eða svara
skömmum konunnar. En á fimmtu-
daginn breyttist það, og gekk hann
nú um í svo niðurbældu æsingar-
ástandi, að hann gat varla setið
kyrr.
„Drottinn minn!“ hrópaði frú
Pepper, þegar hún horfði á hann
stika fram og aftur um stofuna.
„Hvað gengur að manninum? Get-
urðu ekki verið kyrr eitt andar-
tak?“
Uppgjafaflugmaðurinn leit há-
tíðlega á hana, en áður en hann
gæti svarað, greip hann andann á
lofti, því að á milli blómanna, sem
stóðu í glugganum, sá hann and-
litið á Crippen skipstjóra koma í
Ijós upp undan gluggakistunni og
gægjast varlega inn í stofuna. Áður
en konan leit út i gluggann, var
hann horfinn.
„Það var einhver að horfa inn um
gluggann," sagði Pepper, sem svar
við augnatilliti konu sinnar, og
reyndi að sýnast rólegur.
„Það er því líkt, pakkinu því
arna!“ sagði konan, og fór aftur
að prjóna, en Pepper beið árang-
urslaust eftir því að skipstjórinn
kæmi inn.
Hann beið stundarkorn, og sett-
ist svo niður máttlaus af eftirvænt-
ingu og kveikti í pipunni með
skjálfandi höndum. Þegar hann
leit upp, sá hann skipstjórann
ganga framhjá glugganum. Á
næstu tuttugu mínútum gekk hann
sjö sinnum framhjá, og Pepper
komst að þeirri trúlegu niðurstöðu,
að vinur hans myndi ætla að halda
áfram þessu gagnslausa rölti það
sem eftir væri dagsins. Hann ákvað
því að taka 1 taumana.
„Það hlýtur að vera flækingur,“
sagði hann hátt.
„Hvað?“ spurði konan.
„Það er maður, sem alltaf er að
gægjast inn um gluggann," sagði
Pepper. „Hann gægist inn þangað
til ég lít á hann, þá hverfur hann.
Hann er einna líkastur gömlum
skipstjóra."
„Gömlum skipstjóra?“ sagði
konan, lagði niður prjónana og
sneri sér við. Það var undarlegt
hik á röddinni. Hún leit út í glugg-
ann, og um leið kom andlitið á
skipstjóranum í ljös á milli blóm-
anna. Þau horfðust í augu andar-
tak, svo hvarf hann skyndilega.
Marta Pepper stóð kyrr augnabllk,
stóð svo upp, gekk fram að dyrun-
um og opnaði þær. Gatan var tóm!
„Sérðu nokkurn?“ spurði Pepper
með skjálfandi röddu.
Hún hristi höfuðið, settist aftur
og tók að prjóna í ákafa.
Stundarkorn heyrðlst ekkert
nema glamrið í prjónunum og
tifið í klukkunni, og uppgjafaflug-
maðurinn var einmitt kominn að
þeirri niðurstöðu, að vinur hans
hefði yfirgefið hann á stund neyð-
arinnar, þegar drepið var lágt og
hikandi á dyrnar.