Dvöl - 01.07.1939, Qupperneq 23

D VÖL
181
gætir talið afkvæmi þín, myndir þú
áreiðanlega verða mjög undrandi.
Hér stendur þú, svo tígulegt og fag-
urt og dreifir fræi þínu, börnum
þínum, út í lífið, yfirgefur þau, án
þess að bera hinar minstu áhyggjur
út af því, hvað verði um þau síðar
meir.“
Meðlimur vísindafélagsins svar-
aði: „Það er nákvæmlega það sama
og við gerum, vinur minn.“
Ráðherran sagði: „Já, ég neita
því ekki, að við yfirgefum þau oft.
En við vitum það að minnsta kosti,
og það gerir okkar aðstöðu gjör-
ólíka.“
Hinn hristi höfuðið: „Nel, það
er ekki það, sem ég á við. Þú veizt
kæri vinur, að það er varla nokkur
sá maður, sem ekki á eitt eða fleiri
börn einhvers staðar, án þess, að
hann hafi hugmynd um það, þessi
börn, sem eru merkt með orðunum:
„faðirinn óþekktur", börn, sem
hann er faðir að, án sinnar vitund-
ar, sem hann hefir varpað út í lífið
á sama hátt og þetta tré.
Ef við gætum ákveðið tölu þeirra
kvenna, sem við höfum legið með,
þá yrðum við, það er ég viss um,
jafn undrandi og þetta laburnum-
tré, sem þú varst að ávarpa, ef það
ætti að telja alla sina afkomendur.
Ef við ættum og gætum talið upp
öll okkar kynni og snertingu á
aldrinum átján til fertugs, þá er
það alveg víst, að við höfum haft
náin kynni af tvö til þrjú hundruð
konum.
Ojæja, vinur minn! Ertu viss um,
að i öllum þeim hóp hafi ekki ein
eða fleiri borið greinileg merki
kuningsskaparins, ja, svona á sín-
um tíma, og að einhver þorparinn
á götunni eða í fangelsinu sé sonur
þinn, þorpari, sem myrðir og rænir
heiðarlegt fólk, það er að segja,
fólk eins og okkur? Eða þá dóttur,
sem hefir alizt upp á miður góðu
heimili, eða, hafi hún verið yfir-
gefin af móður sinni, þá vinnukona
í eldhúsi einhvers og einhvers?
Mundu ennfremur það, að flestar
þær konur, sem við köllum almenn-
ing, eiga eitt eða fleiri böm, sem
þær hafa ekki hugmynd um, hver
er faðir að, börn, sem hafa orðið til
í hinum villta leik, er þær voru
faðmaðar fyrir tíu, tuttugu franka.
f sérhverri verzlun er bæði tap og
gróði. Þessi afkvæmi valda tapinu
í lífi þeirra. Hver var barnsfaðir
þeirra? Ég — þú — einhver úr okk-
ar stétt, heiðarlegir menn allir
saman!
Þetta er árangurinn af hinum
leikfullu miðdegisveizlum okkar og
skemmtilegu kvöldum, árangurinn
af þeim klukkustundum, er heil-
brigður, frjóþrunginn líkami okkar
krafðist ástar og andsvars og við
borguðum og börðumst fyrir okkar
eigin nautn.
í stuttu máli — bófar og um-
renningar, vandræðamenn þjóðfé-
lagsins eru afkvæmi okkar. Og hve
miklu skárra er þó fyrir okkur að
vera feðurnir, heldur en ef við vær-
um börn þeirra, þvl að þeir auka
kyn sitt líka — þessir þorparar!