Dvöl - 01.07.1939, Blaðsíða 34

192
DVÖL
skemmtunarinnar lengur fram eftir
nóttunni en pabba og mömmu
þykir góðu hófi gegna. Eigi vill
hún þó vanrækja störf sín af þess-
um ástæðum og gerir það varla til
lengdar, svo að orð sé á gerandi.
Þessir smákrókar út af þráðbein-
um vegi dyggðarinnar breyta þó
ekki lífsstefnu hennar að öllum
jafnaði. Hún leggur oft eyrun við
þeim menningarverðmætum, sem
hún á kost á úr nálægð eða fjar-
lægð. Þannig gleðja hana bæði
leikrit og hljómlist. Á hún því
mikinn þátt í að auka hlustenda-
tölu ríkisútvarpsins á laugardags-
kvöldum og freistast ósjaldan til
þess að hlýða á hljómlist Bjarna
Böðvarssonar eða harmonikusnill-
inga vora fram undir miðnættið,
þó að önnur skilyrði bresti til fullra
afnota. Skáldsagnalestur mun og
eiga nokkurn þátt í því að halda
vöku fyrir henni á kvöldin, lengur
en góðu hófi gegnir að dómi hinna
eldri og ráðsettari ættingja henn-
ar. Hún er ljóðelsk meira en bók-
menntamenn láta í veðri vaka og
mun eigi fátítt, að kvæðabækur
Davíðs frá Fagraskógi eigi nætur-
stað undir kodda hennar.-------
Eigi verður dalastúlkunni lýst að
gagni, nema gerð sé grein fyrir
áhugamálum hennar og mennta-
þrá. Áhugamálin snerta eðlilega
mjög hennar eigin, yndislegu per-
sónu. Hugur hennar stefnir mjög
til skólanna, fjölmennisins þar, fé-
iagslífs og fræðslu í bóklegum og
verklegum greinum. Hún er að
jafnaði áhugasöm og dugleg við
nám og stendur piltunum alls ekki
aö baki. Munu kostir hennar: sam-
vizkusemi, iðni og námfýsi oft og
tíðum hvetja skólabræður hennar
til dáða, auk þess, sem hún muð
nærveru sinni vandar dagfar þeirra
til orðs og æðis. Hún hefir áhuga
á því, sem verða má heimilinu til
prýðis og miðar að fegrun daglegs
lífs. Þess vegna fórnar hún oft
tómstundum, til þess að vökva
gluggablómin og annast um skraut-
jurtabeð í garðinum.
Það hefir oft verið fundið sveita-
stúlkunni til foráttu, að hún léti
blekkjast um of af glaumi og glysi
bæjanna og sýndi átthögum sín-
um og æskuheimili ræktarleysi með
því að yfirgefa það, jafnskjótt og
hún fengi fjaðrir. Þetta er á nokkr-
um rökum byggt. Skemmtanalíf
bæjanna, einkum Reykjavíkur,
heillar hana, ásamt þægindunum
þar. Það hefir líka verið sagt, að
hún væri veikari fyrir á hálum ís
freistinganna í fjölmenninu heldur
en Reykjavíkurstúlkan sjálf. Þetta
mun og hafa við rök að styðjast.
En ekkert er eðlilegra og er á þessu
gefin nokkur skýring. Við hana
skal nú bæta því, að ekki má á-
fellast sveitastúlkuna fyrir þetta,
því að sökin er henni ekki sjálfráð
og liggur ekki heldur hjá henni
sjálfri, nema að nokkru leyti,
heldur hjá þeim, sem láta hana búa
við lakari kjör en jafnaldra hennar
í Reykjavík býr við. Þægindi heim-
ilisins, glaðværð, snyrtimennska,