Dvöl - 01.07.1939, Side 36

194
DVOL
ósjálfrátt og stendur ekki í hennar
valdi að bæta úr þvi. Hún er ekki
heldur metin svo sem hún hefir
verðleika til og nýtur engan veg-
inn jafnréttis á borð við sveitapilt-
inn, bróður sinn, sem oft setur sig
á háan hest yfir hana. Hún nýtur
ekki þess frelsis, sem hún er borin
til, en ber þó að jafnaði höfuðið
hátt og lætur ekki sinn hlut, fyrr
en í fulla hnefana. Og víst á hún
miklu gengi að fagna í sölum tig-
inna manna. Eru næg dæmi því
til sönnunar. Ágætust er hún þó
heima, þegar hún fær notið sín.
Sést það bezt, þegar hún hefir setzt
í húsfreyjusætið og henni er full-
kosta. Bera vitnisburðir erlendra
ferðalanga, sem dómbærir mega
teljast, því óræk vitni. Á ég þar
ekki fyrst og fremst við umsagnir,
er vitna um frábæra fegurð, því
að sveitastúlkan er ekki ávalt nein
skýjadís. Ég á ekki heldur við
hrósyrði fyrir tíguleika og yndis-
þokka, sem eigi að vera allsherjar
einkenni íslenzkra kvenna, heldur
innri kosti, ef svo má segja, mann-
gæzku og samúð. Koma þeir ekki
sízt í ljós, þegar á herðir, f veik-
indum og öðrum raunum. Gest-
risni, hjálpsemi og umönnun fyrir
þeim, sem bágt eiga, eru aðals-
merki íslenzkra kvenna. Má segja
um ungu sveitastúlkurnar, að
snemma beygist krókurinn að því,
sem verða vill í því efni.
í upphafi máls míns voru byggð-
ar á ummælum St. G. St. nokkrar
mikilvægar staðreyndir. Ég ætla
að ljúka því með tilvitnun, sem ef
til vill kann að virðast nokkuð
öfgakennd:
Viðar en í siklingssölum
svanna fas er prýði glæst.
Mörg í vorum djúpu dölum
drottning hefir bónda fæðzt. (M. J.)
Þessum orðum hefir enginn orð-
ið til að mótmæla, svo að ég viti.
Ætla ég því, að þau séu enn í gildi.
Og vegna æskumanna framtíðar-
innar og velferðar þjóðarinnar,
óska ég þess, að þau verði það á
meðan landið er byggt.
Kveðið í Skagafirði
Ýmsir ágætir vinir Dvalar hafa sent
henni margar góðar stökur til flutnings
og varðveizlu og þakkar hún þeim fyrir
það. Á meðal þess hafa nokkrar vísur
verið eftir skagfirzka konu, sem er talin
vera ein af beztu hagyrðingum norður
þar. í næsta hefti munu birtast allmargar
tækifærisvísur bæði eftir hana og fleiri.
Hér kemur sýnishorn af kveðskap Ólín-
ar Jónasdóttur:
VIÐ UNNUMST EKKI MIKIÐ.
Þú hjartans hrævareldur,
þú hvarfst sem sveipur bylja.
Við gátum aldrel eignast
einn og sama vilja.
Við unnumst ekki mikið,
okkur var létt að skilja.
SKÝJAROF.
Húmið kýs sér leið um lönd,
leiftra ísa silfruð bönd.
Öldur rísa upp við strönd,
yfir lýsir mánans rönd.