Dvöl - 01.07.1939, Qupperneq 49

DVÖL
207
nafni sínu. Fangarnir notuðu stór
orð, svo sem ,,þjóðfélag“ og„ábyxgð“
og setningar, sem Jean Frangois
skildi alls ekkert í. Einu sinni
heyrði hann litinn kroppinbak, sem
vanur var að skrifa eitthvað á
hverju kvöldi, segja þessa setningu
með valdmannlegri rödd:
„Það er búið. Þannig er ráðu-
neytið skipað: Raymond mennta-
málaráðherra, Martial innanríkis-
ráðherra og ég sjálfur utanríkis-
ráðherra".
Fangelsistíminn var liðinn. Hann
reikaði aftur um í París og lögregl-
an hafði gát á honum, en hann
flýði eins og aldinborinn, sem
grimmlynd börn láta fljúga á taug-
arenda, sem festur er við hann.
Hann varð einn þessara flótta-
manna, sem lögin taka fastan og
sleppa á víxl, eins og þau væru að
leika sér að honum. Lögin og rétt-
vísin voru eins og fiskimennirnir,
sem kasta fiskinum í tjörnina aft-
ur, jafnóðum og þeir veiða hann,
— af ótta við, að tjörnin mundi
bráðlega verða fisklaus. í hinum
leyndardómsfullu bréfhylkjum í
Rue de Jerusalem var sérstakt
minnisblað, tileinkað JeanFramjois,
án þess að hann hefði nokkurn
grun um, að sér væri gert svo hátt
undir höfði. Nafn hans var skrifað
með hringskrift á gráan pappír, og
athugasemdum og fregnum um
hann var vandlega raðað niður.
Fyrst var hann skrifaður „Leturc
að nafni“, síðan „fanginn Leturc“
og loks „glæpamaðurinn Leturc“.
Þannig liðu tvö ár, að Jean var
ekki í fangelsi. Hann borðaði þar,
sem verkast vildi í það og það
skiptið. Hann svaf á nóttunni í
gistihúsum eða í kalkofnum, ef
ekki vildi betur til. Hann tók þátt
í fjárhættuspili með félögum sin-
um nálægt borgarhliðunum. Hann
bar óhreina hettu á hnakkanum,
hafði skó á fótunum, sem gerðir
voru úr dúk, og var í stuttum, hvít-
um jakka. Ætti hann fimm súur,
lét hann liða hár sitt. Hann dans-
aði í Constant hjá Montparnasse.
Hann keypti fyrir tvær súur
hjartagosa eða laufása, sem not-
aðir voru sem spilapeningar og
seldi þá aftur við dyrnar á Bobino
fyrir fjórar súur. Stundum opnaði
hann vagnhurðir eða teymdi hesta
á markað. Jean vann sér töluvert
inn með þessum vesölu og áhættu-
sömu störfum. Má vel vera, að ef
hann hefði gengið í herinn, hefði
reglusemin og heraginn bjargað
honum. Hann varð flæktur í netið
og tekinn ásamt nokkrum slæp-
ingjum, sem rændu drukkna, sof-
andi menn á götum úti. Hann neit-
aði harðlega, að hafa tekið þátt í
ránum þeirra. Ef til vill hefir hann
sagt satt, en það, sem á undan var
gengið, var notað sem sönnun gegn
honum. Hann var sendur í þriggja
ára fangelsisvist til Poissy. Þar
smíðaði hann klunnaleg leikföng
fyrir börn, var tattóveraður á
brjóstið, lærði þjófa-orðfæri og
hegningarlögin.
Þegar hann var látinn laus,