Dvöl - 01.07.1939, Page 80

238
D VÖL
fylgjast með, þegar íshafsfaramir eru að
leggja að velli seli, rostunga og hvítabirni.
Og fyrir suma mun líka vera gaman að
fylgjast með norðurförunum, þegar þeir
koma að landi og „blómarósirnar í mjalla-
hvítum sumarkjólum, með bera hand-
leggi og fagra fótleggi, brosandi, með eld
í augum“, taka á móti þeim á ströndinni,
því líka gerast smáæfintýri í landi, sem
höfundurinn fléttar sumstaðar inn í frá-
sögnina.
Þó að við máske ætlum ekki almennt
að fara að læra selveiðar, ísbjarna- og
rostungadráp, né meðferð skinna af heim-
skautadýrum og ekki heldur selsblóðs- né
selspiksát og höfum máske notið ýmsra
smáæfintýra í landi, þá held ég, að borgi
sig samt vel að lesa þessa talsvert óvanalegu
bók um svaðilfarir þeirra félaga á Norð-
urvegum. Höfundur hennar hefir nú um
nokkur ár orðið að stríða við „hvíta
dauða" á Kristnesshæli, en vera hans þar
hefir þó orðið til þess að samlandar hans
fá með honum að njóta ferðalags hans
norður um íshafið. V. G.
Bókaútgáfa Þorsteins M.
Jónssonar.
Dvöl hafa verið sendar nokkrar bækur,
sem Þorsteinn M. Jónsson á Akureyri
hefir gefið út. Þar á meðal eru tvær
bækur eftir Margit Ravn, norsku skáld-
konuna, er skrifar hinar kunnu og vin-
sælu bækur, sem einkum eru þó í miklu
dálæti hjá ungu stúlkunum. Þessar nýju
bækur heita: í sumarsól (194 bls.) og
Sýslumannsdœturnar (150 bls.). Helgi Val-
týsson hefir íslenzkað þessar sögur eins
og hinar fyrri, sem út hafa komið á ís-
lenzku eftir þennan höfund. H. V. er létt
um að skrifa, en honum virðist fipast
talsvert um gott mál í þýðingunum. Er
það nokkuð til lýta og gegnir furðu, þar
sem þýðandinn er kunnur fyrir ást og
ræktarsemi við land sitt og þjóð. Þýð-
ingar hans á sögum Margit Ravn má telja
einn lið í starfi hans fyrir íslenzkan æsku-
lýð. Með þessum sögum er hann að gefa
honum létt og hollt lestrarefni.
Þá er ein bókin, sem heitir / Ijósaskipt-
um og er eftir Friðgeir H. Berg, höfund,
sem ætti skilið meiri athygli heldur en
hann hefir ennþá orðið aðnjótandi. Bók
þessi er um drauma og einkennilega fyrir-
burði úr lífi sjálfs höfundarins.
Fjórða bókin frá sama útgefanda, sem
nefnd skal hér, er íslenzkar þjóðsögur, II.
bindi. Safnað hefir Ólafur Davíðsson.
Þetta er stór bók, nær 400 bls. Gert er ráð
fyrir að bindin verði þrjú. í þessu bindi
eru tólf flokkar af sögum og heita þær:
Örnefnasögur, Viðburðasögur, Sögur um
nafnkennda og einkennilega menn,
Galdrasögur, Ófreskissögur, Draugasögur,
Huldufólkssögur, Tröllasögur, Útilegu-
mannasögur, Æfintýri, Kímnissögur og
Kreddusögur. Telur Dvöl þörf á að minn-
ast þessa safns rækilegar síðar. Það þarf
ekki að efa, að þeir, sem unna íslenzkum
þjóðsögum og fróðleik, lesa þessa bók með
ánægju, og sama má segja um 14. árg.
Tímaritsins Gríma, sem einnig er nýkom-
inn út undir ritstjórn þeirra Jónasar
Rafnar og Þorsteins M. Jónssonar. Allar
þessar bækur eru prentaðar í Prentverki
Odds Björnssonar á Akureyri nú á þessu
ári.
Þorsteinn M. Jónsson, sem er hinn
mesti athafnamaður, hefir gefið út á
síðari árum mikinn fjölda bóka, og það
sem bezt er: Það hefir verið — með fáum
undantekningum — vert að lesa þær
bækur, og margar þeirra eru mikill fengur
fyrir íslenzkar bókmenntir. En það er
meira en hægt er að segja um mikinn
hluta þess, sem prentað er hér á landi.
Væri það mikils virði fyrir almenning,
mætti hann treysta því, að bækur eða
rit, sem einhverjir útgefendur sérstakir
gæfu út, væru vel þess verðar að þær
væru keyptar og lesnar. — Dvöl vill helzt
ekki minnast á bækur, nema þær séu
einhvers virði.
Bókaútgáfa Þorsteins M. Jónssonar er
áreiðanlega stórvirkasta og á margan hátt