Valsblaðið - 01.05.1999, Qupperneq 48

Þennan vetur var stjóm handknattleiks-
deildar gríðarlega samhent með Lúðvík
Ama Sveinsson sem formann. Ég var
varaformaður, Hilmar Böðvarsson gjald-
keri, Ari Guðmundsson var með ung-
lingastarfið og Gunnar Þór Jóhannesson
var einnig mjög ötull. Þetta var einstakur
vetur og valinn maður í hverju rúmi,
utan vallar sem innan. Við tókum við
gríðarlega erfiðu búi og settum okkur
það markmið að vera með fjáraflanir í
hverjum einasta mánuði. Þetta tók sinn
toll og við sprungum hreinlega á endan-
um. Við rönkuðum við okkur á Konu-
daginn þegar við gengum í hús í Hlíðun-
um og Fossvogi og seldum blóm. Það
var slagveður og ég man að ég stóð
holdvotur fyrir framan dyr með blóm-
vönd í hendinni og hugsaði hvað í ósköp-
unum ég væri að gera. Ég fór heint, gaf
konunni blómvönd, tengdamömmu ann-
an, henti restinni og borgaði allt sjálfur.
Við fórum allir yfir strikið. En starfið
tengdi okkur órjúfanlegum böndum og
Ómar og Valdimar Grímsson eru miklir
mátar. Hér eru þeir staddir í sumarbú-
stað Ómars á Laugarvatni.
við, sem störfuðum þetta tímabil, erum
bestu vinir í dag og hittumst reglulega.
Gleðistundimar þennan vetur voru
miklu fleiri en hinar. Sumir af leikmönn-
um Vals á þessum tíma eru mínir bestu
vinir. Nægir þar að nefna Valdimar
Grímsson, Geir Sveinsson, Júlíus Jónas-
son, Guðmund Hrafnkelsson og fleiri.
Þótt sjálfsboðaliðsstarf sé yfirleitt van-
þakklátt hef ég oft fengið klapp á bakið.
Eitt stendur upp úr hvað það varðar en
það tengist meistaraflokki karla í hand-
bolta. Ég hafði mætt á alla leiki í hand-
boltanum alveg frá því húsið var tekið í
notkun en af sérstökum ástæðum komst
ég ekki á þrjá leiki í röð. Ég mætti loks-
ins aftur og tók mér sæti á mínum stað, á
fremsta bekk. Þegar liðin hlupu inn á
völlinn tóku strákamir eftir því að kall-
inn var mættur og þeir hlupu í halarófu
að mér og slógu allir í hendina á mér.
Enginn í húsinu vissi hvað var um að
vera en mig grunaði að Guðmundur
Hrafnkelsson og Dagur Sigurðsson hafi
átt frumkvæðið að þessu. Þetta var
ógleymanleg stund og maður upplifir bara
svona augnablik einu sinni á ævinni.“
Ómar segir að Þorbjöm Jensson sé
einn af eftirminnilegustu mönnum sem
hann hefur kynnst hjá Val. „Ég starfaði
náið með honum þegar ég var í stjórn
handknattleiksdeildar og það var mjög
gaman að vinna með honum. Flestir
þjálfarar heimta eitt og annað hjá stjóm
og stjómarmönnum en mér er það mjög
minnisstætt þegar við settumst niður með
Þorbirni veturinn 1992 en þá voru sjö af
fastamönnum liðsins meiddir, nánast allt
landsliðsmenn. Við spurðum Þorbjöm
hvað væri til ráða. Hann sagði einfald-
lega að við yrðum að keyra á strákunum
í 2. og 3. flokki. Við spurðum þá hvort
þeir myndu klára dæmið og Þorbjöm
sagði að þeir yrðu bara að gera það. Hann
gerði ætíð það besta úr því sem hann
hafði. Ég tel að Þorbjöm sé einn af betri
handknattleiksþjálfurum heims í dag og
hefði viljað sjá hann taka við stórliði í
Þýskalandi.
Annars er grunnurinn að góðu gengi
meistaraflokks Vals ntjög öflugt ung-
lingastarf. Óskar Bjarni og Agúst Jó-
hannsson eru að mínu mati einhverjir
bestu „ungþjálfarar“ landsins í dag ef
svo má að orði komast. Boris Bjami var
líka ómetanlegur. Við erum núna að ala
upp flokka, karla og kvenna, sem eiga
eftir að verða ótrúlega öflugir í framtíð-
inni. Þá er Agúst að vinna athyglisvert
starf hjá meistaraflokki kvenna.“
Líst þér vel á Geir Sveinsson
sem þjálfara?
„Ég tel það mikið happ að hann skyldi
taka við Val og einnig að Júlíus Jónasson
skyldi koma heim. Báðir eru góðir félag-
ar og traustir persónuleikar og geta án
efa miðlað af reynslu sinni og getu til
annarra leikmanna. Það býr gríðarlega
mikið í þessu liði.“
Einhverra hluta vegna hefur Ómar
staðið nær handboltanum en fótboltanum
í Val þótt hann sæki alla fótboltaleikina
líka. „Mér finnst umhugsunarvert hvort
við getum ekki fært fótboltamennina nær
okkur. Við stöndum alltaf saman í gleði
og sorg og mér finnst að við mættum
hittast mun oftar til að skapa sterkari
tengsl á milli allra Valsmanna."
Ertu sáttur við þá þróun sem hefur átt
sér stað hjá félaginu síðustu árin?
„Mér finnst félaginu vera vel stjómað.
Þótt við höfum orðið fyrir vissu áfalli
með fótboltann í sumar tel ég að fallið
hafi bara verið punkturinn yfir i-ið. Við
vomm ekki bara að falla í sumar. Hver
veit nema það hafi þurft fall til að vekja
risann. Við eigum að vera bjartsýnir og
horfa fram á veginn. Þegar KR-ingar
spyrja hvort við ætlum að kaupa afsláttar-
miða hjá BSI eigum við bara að segja já.
Það hefur verið vandræðagangur í
körfuboltanum og ég hef aldrei legið á
þeirri skoðun minni að við ættum ein-
vörðungu að tefla fram liðunt í hand-
bolta og fótbolta. Það væri mun auðveld-
ara að markaðssetja félagið þannig og
vinna að ýmsum málum.
Yfirhöfuð er ég mjög ánægður nteð
handboltadeildina því við höfum átt
miklu láni að fagna. Við höfum að mestu
leyti byggt liðið upp á heimamönnum en
/ einni affjölmörgum sumarbústaðaferðum Valsmanna til Ómars á Laugarvatni. Þarna
eru þeir „léttir í lund“ frá vinstri: Arni Guðmundsson, Óskar Bjarni Óskarsson, Fidel
Jónsson, Sveinn Sigfinnsson, Ólafur Stefánsson og Dagur Sigurðsson.
48
Valsblaðið 1999