Valsblaðið - 01.05.1999, Síða 56

Eitip Þorgrím Þráinsson
„Komdu fagnandi, stórvinur minn,“
sagði Lolli (Ellert Sölvason) þegar ég sló
á þráðinn til hans nokkrum dögum áður
en hann varð 82 ára, þann 17. desember
síðastliðinn. Það er ekki hægt að segja
að Lolli hal'i verið eins og grár köttur að
Hlíðarenda síðustu árin en hann er þó
nánast í daglegu sambandi við starfs-
menn félagsins, „til að fylgjast með
gangi mála,“ eins og hann tók til orða.
Það birti reyndar til að Hlíðarenda þann
1. desember þegar Lolli mætti á stofn-
fund Valsmanna hf. í rauðri flíspeysu
(hvað annað) og fylgdist nteð af áhuga
þegar stórt skref að bjartari framtíð Vals
var stigið með stofnun hlutafélagsins.
„Mér líst afskaplega vel á þetta,“ segir
kötturinn, „þetta léttir lund mína. Ekki
síst að sjá allan þennan fjölda saman-
kominn. Eg er alltaf skuldlaus við félag-
ið, borga árgjaldið mitt fyrstur manna -
með glöðu geði.“
En hvernig ætli kötturinn sé til heils-
unnar.- „Þetta er allt f áttina," segir Lolli
af sinni einskæru jákvæðni og bjartsýni.
„Heilsan er að batna en fætumir eru
ómögulegir. Eg er með stöðuga verki og
er þar af leiðandi lítið á ferli. En ég
sleppi að sjálfsögðu ekki svo stórum við-
burði eins og stofnfundur Valsmanna hf.
var.“
Ertu búinn að jafna þig
eftir fall okkar niður í 1. deild?
„Já, ég er búinn að því en það tók dálít-
inn tíma. Eg horfði á beina útsendingu
frá leik Fram og Víkings og við vorum
rúmar tvær mínútur frá því að bjarga
okkur frá falli. Mér leið afskaplega illa.
En maður verður að kunna að tapa þótt
maður vilji helst alltaf sigra. Núna liggur
leiðin bara upp á við hjá okkur. Stelpurn-
ar hafa staðið sig vel, bæði í handbolta
og fótbolta og ég hef mikla trú á meist-
araflokki karla í báðum greinum. Vals-
hjartað mun koma þeim aftur á toppinn.
Það er ekki spurning, elsku vinur.“
Hvaða augnablik frá gamalli
tíð koma oftast upp í hugann?
„Það er úrslitaleikur unt Islandsmeistara-
1 1 :1 Ti i •téisiy 'xtíUi
Tveir af bestu sonum Vals; Lolli og Guðni Bergsson atvinnumaður hjá Bolton en fyrr-
um leikmaður Tottenham. Þeir vortt viðstaddir þegar Valur opnaði lieimasíðu knatt-
spyrnudeildarformlega síðastliðið vor. Ljósm. Þ.Ó.
titilinn á móti KR árið 1938. Okkur
dugði jafntefli en KR þurfti að vinna.
Við vorum 2:4 undir þegar tvær mínútur
voru eftir. Við skoruðum þriðja markið
og það fjórða eftir fyrirgjöf frá Magnúsi
Bergsteinssyni. Þetta var Ijúft ár. Svo eru
úrslitaleikirnir gegn Fram árið 1942
minnisstæðir. Fram dugði jafntefli en við
þurftum að vinna til að knýja fram úr-
slitaleik um titilinn. Ég fékk feiknaspark
í afturendann í fyrri hálfleik og Ulfar
Þórðarson hlúði að mér með smyrslum,
bindum og fleiru. Staðan í leikhléi var 0-
0. Þegar 20 mínútur voru liðnar af síðari
hálfleik var ég búinn að skora fjögur
mörk. Við unnum 6-0. I næsta leik varð
jafntefli 0-0 þannig að við þurftum að
leika í þriðja sinn. Fram skoraði sjálfs-
mark í þeim leik og við urðum íslands-
meistarar.
Svo var gaman þegar við lékum með
landsliðinu gegn þýsku úrvalsdeildarliði
í Þýskalandi árið 1939. Ég lenti á móti
landsliðsmanni sem átti II ár að baki
með landsliðinu. Ég lék mér víst að hon-
unt eins og köttur að mús en eftir þann
leik fékk ég nafngiftina Kötturinn. Hér-
mann Hermannsson markvörður Vals sá
til þess en hann sagði alltaf: „Ég veit
aldrei hvað snýr upp eða niður á honum
Lolla þegar ég gef á hann." Hermann var
mikill spaugari og skemmtilegur félagi.“
Heldurðu að þú lifir það ekki að sjá
Val leika í úrvalsdeildinni að nýju?
„Elsku drengurinn, ég er ekkert að fara.
Ég er alveg eins og kettlingur í dag. Og
það er ekki nema tæpt ár í næsta haust.“
Hvað ætlarðu að gera á jólunum?
„Ætli ég dvelji ekki að Hótel Örk eins og
ég hef oft gert. Mér líður ágætlega þar.“
BLAA LONIÐ
-œvintýri líkast!
56
l/alsblaðið 1999