Valsblaðið - 01.05.2001, Blaðsíða 29

Sigfús „úrfókus" í leik gegn HK á dögunum. Líflians var í hálfgerðri móðu í mörg ár.
(Mynd: Þ.Þ.)
misstígi sig á lífsins braut er alltaf hægt
að vinna sig upp að nýju. Þetta hefur
hann að segja um árin sem var hans erf-
iðasti skóli.
„Ég fór í Iðnskólann í hálft ár, þaðan í
MH en námið gekk engan veginn því
það var farið að síga á ógæfuhliðina hjá
mér. Ég var farinn að drekka mikið. Ég á
erfitt með að gera mér grein fyrir því
hvenær ég byrjaði að drekka en mitt nei-
kvæða hugarfar var til staðar löngu áður.
Ég var óheiðarlegur, ofbeldisfullur og
lyginn. Drykkjan ýtti síðan undir þessa
neikvæðu þætti. Ég flosnaði upp úr skóla
°8 byrjaði með konunni minni fyrrver-
andi um svipað leyti. Hún heitir
Anastasia og er dóttir rússneska sendi-
herrans á Islandi. Við giftum okkur þegar
ég var tvítugur og eignuðumst son sem
er sex ára í dag.“ Það birtir til í andliti
Fúsa og hann lifnar allur við þegar hann
talar um son sinn. „Hann var hjá mér um
síðustu helgi og það var ógeðslega gam-
an hjá okkur. Við lékum okkur á snjó-
þotu á Miklatúni og ég er að drepast í
mjöðminni eftir að hafa flogið á hausinn.
En þetta var geggjað."
Síðan heldur hann frásögn sinni áfram.
„Allan tímann sem ég var í óreglu virðist
handboltinn hafa verið síðasta hálmstráið
hjá mér varðandi sjálfsvirðingu. Það var
ágæt ímynd fyrir mig út á við. Ég varð
Islandsmeistari með Val fjögur ár í röð,
frá 1992-1996, þegar Þorbjöm Jensson
var þjálfari. Ég drakk flestar helgar og
gerði ýmislegt sem ég skammast mín
fyrir í dag. Ég laug, prettaði pening af
fólki og stal til þess að fjármagna
drykkjuna. Á tímabili fékk ég lítið sem
ekkert að spila vegna óreglunnar. Síðan
tók Jón Kristjánsson við Valsliðinu og
það er svo einkennilegt að þrátt fyrir allt
ruglið sem ég var í náði ég að standa mig
vel í leikjum. Næsta keppnistímabil á
eftir spilaði ég með Selfossi og þá drakk
ég enn meira því ég hafði skilið við kon-
una eftir átta mánaða hjónaband. Ég var
sár og svekktur og sökk stöðugt dýpra.
Eg var í tómum leiðindum en var að lok-
um nánast hrakinn frá Selfossi fyrir
slagsmál og leiðindi. Eftir tímabilið lék
ég aftur með Val og við urðum íslands-
°g bikarmeistarar. Seinni hluta þess
hrnabils skemmti ég mér allar helgar,
lenti í slagsmálum niðri í bæ og hunsaði
son minn. Ég keyrði hann til ömmu hans
a pabbahelgum og sá hann svo ekki fyrr
en ég keyrði hann aftur til móður sinnar.
Þrátt fyrir allt bullið á mér var mér
Eoðinn samningur hjá Santander á Spáni
„Allan tímann sem ég var í óreglu virðist
handboltinn hafa verið síðasta hálmstrá-
ið hjá mér varðandi sjálfsvirðingu. “
(Mynd Þ.Ó.)
(liðið hét Teka þegar Kristján Arason lék
með því) og ég fór þangað sumarið
1998. Þá má segja að ballið hafi byrjað
fyrir alvöru og var það slæmt fyrir. Ég
leiddist út í dagdrykkju og var ég oft að
drekka 2-3 flöskur á dag. Stundum
komst ég ekki út úr rúminu nema fá mér
fyrst í glas. Forsvarsmenn liðsins sáu
mig í raun aldrei nema í glasi. Þegar ég
var kallaður heim til að spila með lands-
liðinu sá Þorbjöm Jensson, landsliðs-
þjálfari og flestir, að ekki var allt með
felldu. Hann fór að grennslast fyrir um
mín mál og mína frammistöðu úti og í
kjölfarið var samningnum sagt upp um
jólin ’98.
Ég koma heim þann 6. janúar ’99 og
sat fund með foreldrum mínum, Jóhanni
Inga Gunnarssyni og Þorbimi Jenssyni.
Ég laug hverju einasta orði um stöðu
mína á Spáni til að bjarga andlitinu en
Þorbjöm rak allt ofan í mig. Fimm dög-
um síðar var ég farinn í meðferð hjá
SÁÁ á Vogi með stuðningi þeirra sem
sátu fundinn. Þegar ég mætti á Vog kom
fjöldi fólks á móti mér, ýmist í náttfötum
eða grænum sloppum, og tók utan um
mig. Þama var fólk sem ég þekkti í
gegnum drykkjuna og taldi að ætti ekki
við nein vandamál að stríða. Fyrsti fyrir-
lesturinn sem ég hlustaði á fjallaði um
hin 32 sjúkdómseinkenni alkóhólisma.
Ég sat aftast í salnum, skítfeiminn og
vissi ekki á hverju ég ætti von. Næstu
daga stóð ég í þeirri meiningu að læknir-
inn, sem hélt fyrirlesturinn, hefði hringt
heim og fengið upplýsingar um mig því
hvert einasta einkenni sem nefnt var átti
við mig. Ég sökk æ lengra niður í stólinn
og trúði ekki mínum eigin augum.
2001 Valsblaðið
27