Valsblaðið - 01.05.2001, Blaðsíða 106

Gömlu vinirnir Sigurður Ólafsson og Úlfar Þórðarson (t.h.) rœða við Carl Ólafsson á
afmœlisdegi Vals. (Mynd Þ.Ó.)
Hvaða Valslið hefur spilað skemmti-
legasta fótboltann eftir að þú hættir?
„Valsliðið lék afskaplega skemmtilega
undir stjórn Youri Ilitchev, á árunum
1976-’78, og léku margir góðir knatt-
spymumenn með liðinu. Nægir þar að
nefna Inga Bjöm Albertsson, Guðmund
Þorbjömsson, Magnús Bergs og fleiri
góða. Boltinn var lagður svo skemmti-
lega upp á þessum árum en Valsliðið
undanfarin ár hafa ekki átt því láni að
fagna. Það er ekki vænlegt til árangurs
að halda boltanum innan liðsins á eigin
vallarhelmingi og leyfa andstæðingnum
að stilla sér upp í vöm. Vissulega gera
hinir þá ekkert á meðan en það þarf að
sækja hratt, koma mótherjanum á óvart.
Fólk kemur ekki á völlinn til að horfa á
tómt bakspil.“
Þegar talið berst að eftirlætisleik-
mönnum Sigurðar segir hann Albert
Guðmundsson í sérflokki enda léku þeir
saman í mörg ár. í sama mund dregur
hann upp möppu með ýmsum gögnum,
úrklippum og myndum frá því Albert lék
sem atvinnumaður í Frakklandi og á Ital-
íu. Albert og Sigurður áttu lengi í bréfa-
skriftum og af bréfunum að dæma gaf
Albert sér tíma til að skrifa Sigurði
/ daglaðinu Vísi 16. júlí 1949 er um-
sögn um leik Reykjavíkurúrvalsins og
hollenska félagsins Ajax. Þar segir svo
m.a.: „í liði Islendinganna var Sig-
urður Ólafsson góður að vanda. Ann-
að er nœstum óhugsandi. Hvenœr hef-
ur sá maður ekki staðið sig eins og
hetja? Hann hjargaði á hinum hcettu-
legustu stundum um leið og hann
brosti afsökunarbrosi framan í Hol-
lendingana, rétt eins og hann vildi
segja: „Afsakið, en ég held ég verði
að stöðva þetta upphlaup!" Góður
maður Sigurður.
nokkrum klukkutímum áður en hann
hljóp inn á völlinn í treyju AC Milan.
Meðal þess sem Sigurður heldur upp á
(hann hefur augljóslega engu hent) er
sérstakt fæðingarkort sem Albert sendi
með upplýsingum um að hann hefði
eignast son, Inga Bjöm. Stórskemmti-
legt!
„Albert var hæftleikaríkur á mörgum
sviðum. Hann hafði knattspymuhæfi-
leika frá náttúrunnar hendi. Eins og þú
sérð á úrklippunum frá Italíu var hann
nánast í guðatölu. Hann var mikill leik-
fímismaður og gat gert nánast allt sem
hann vildi við boltann. Albert var líka
góður í handbolta, golfi og badminton.
Albert sendi mér eitt sinn skó-par sem
voru án efa fyrstu fótboltaskómir á Is-
landi með skrúfuðum tökkum. Þeir vom
að vísu notaðir en komu að góðum not-
um.“
Sigurður vflar ekki fyrir sér að ferðast
heimshoma á milli þótt hann sé orðinn
hálf-níræður. „Ferðalög hafa alltaf verið
mér að skapi,“ segir Sigurður, „Iþrótta-
hreyfingin bauð mér á Olympíuleikana í
London 1948 en þá var einum úr hverju
félagi boðið. Ég og Sæmundur Gíslason
vorum mest saman og það var ánægju-
legt að vera á Wembley alla leikana. Við
Sæmundur fórum á Royal Albert Hall en
höfðum reyndar enga miða. Þegar við
sögðumst vera frá Islandi og að þetta
væri eina tækifærið í líftnu til að komast
í höllina fór maðurinn afsíðis. Hann kom
til baka að vörmu spori og vísaði okkur í
plussklædda stúku á besta stað. Ég hafði
áður verið í London, með úrvalsliði
Reykavíkur, 1946 en þá var stór hluti
borgarinnar rústir einar eftir seinni
heimsstyrjöldina. Tveimur ámm síðar
var ástandið svipað. Þrír okkar úr úr-
valsliðinu fóru á Covent Garden og við
hlýddum á óperu frá Italíu flytja Rakar-
ann frá Sevilla. Það þótti merkilegt á
þeim tíma. Árið 1966 fór ég á heims-
meistarakeppnina í knattspymu og sá sjö
leiki á Wembley. Meðal annars þann
fræga leik þar sem Englendingar sigruðu
Þjóðverja 4:2 og umdeildasta „mark“
sögunnar var dæmt gilt. Ég tel að boltinn
hafi farið inn fyrir línuna. Það sem var
sorglegast við keppnina var að Pele var
bara hálfur maður og lék meiddur."
Það er augljóst á svipbrigðum Sigurð-
ar að hann nýtur þess að tala um knatt-
spymu. Hann segist horfa mikið á leiki á
Sýn og ég tek eftir því að fyrir framan
sjónvarpið er huggulegur stóll þar sem
knattspymuhetjan gamla hvflir lúin bein
á meðan ungu boltasparkaramir púla á
skjánum.
Viðtalinu er lokið og það kæmi mér
ekki á óvart þótt Sigurður yrði heiðurs-
gestur Vals þegar félagið fagnar 100 ára
afmæli sínu þann 11. maí 2011. Áður en
ég kveð réttir hann mér mynd sem Albert
Guðmundsson sendi honum af sjálfum
sér í keppnistreyju AC Milan. Og á
myndinni stendur: Milano 20/5 ’49. Kær
kveðja, A. Guðmundsson.
I
(
104
Valsblaðið 2001
i