Valsblaðið - 01.05.2001, Blaðsíða 31

Sigfús hefur unnið hjá Samskip síðan ífebrúar enda hentar honum vel að fá að taka til
hendinni. Ekkert skrifstofudútl á þeim bœ. (Mynd: Þ.Þ.)
Að þessari meðferð lokinni fór ég í
mánaðar eftirmeðferð á Vík. Ég æfði
ekkert sumarið '99 og var reyndar af-
huga handbolta fyrsta árið sem ég var
edrú. Oheiðarleikinn var enn til staðar og
áhugi fyrir íþróttum dalaði. Ég gerði
reyndar margar tilraunir til að byrja að
æfa en hætti alveg þegar Geir Sveinsson
sagði við mig að þetta væri aumingja-
skapur hjá mér. Þá hafði ég spunnið upp
afsökun til að losna við æfingu. Ég brást
við eins og lítill krakki og hætti. Mitt
andlega gjaldþrot átti sér stað í desember
1999. Þá sá ég engar leiðir og lenti í
sjálfsmorðshugleiðingum og allskyns
rugli. I framhaldi af þessu talaði ég við
góðan vin minn í samtökunum og ákvað
að fara í gegnum 12 spora kerfi SÁÁ. Ég
klikkaði reyndar í þremur fyrstu tilraun-
unum en náði loksins að ljúka þeim með
aðstoð prests. Eftir það fór ég að taka
sjálfan mig í gegn, r'æddi við fólk sem ég
hafði brugðist eða svikið og baðst fyrir-
gefningar. Það tók sinn tíma að gera upp
sakir við alla. Síðan tók það mig tvo
mánuði að öðlast kjark til að tala við
Geir þjálfara. Ég byrjaði að æfa fyrir al-
vöru í nóvember fyrir ári og síðan hefur
allt legið upp á við. Og ég hef verið að
uppskera á öllum sviðum."
Sigfús byrjaði að spila með Val að
nýju f febrúar 2001 og um mánaðamótin
maí júní sló hann eftirminnilega í gegn
með íslenska landsliðinu gegn Hvít
Rússum, bæði hér heima og í Rússlandi.
Ertu bitur vegna þeirra
ára sem fóru í súginn?
»,Ég lít á þetta sem skóla en mjög dýran
skóla. Ég fómaði konunni og baminu og
slíkt gera menn ekki nema vera í tómu
tjóni. Ég flosnaði upp úr skóla, flengdist
a milli vinnustaða, eyðilagði næstum því
•þróttaferilinn og kom óorði á mannorð
mitt með ofbeldi, lygum og þjófnaði.
Það tekur tíma að vinna traust aftur en
batnandi mönnum er best að lifa. Maður
lærir ekki að meta það góða í lífinu nema
ganga í gegnum einhverja erfiðleika.
Þótt þessir erfiðleikar hafi næstum geng-
‘ð að mér dauðum kenndu þeir mér að
meta lífið upp á nýtt. Núna reyni ég að
hafa gaman af öllu sem ég geri.“
Hver er þín tilfinning fyrir
Valsliðinu það sem af er vetri?
„Við getum hæglega klárað íslandsmót-
*ð. Liðið er skipað ungum, teknískum og
Sr>öggum handboltamönnum sem hafa
alla burði til að ná mjög langt. Við þurf-
um að læra að halda okkur á jörðinni
þrátt fyrir gott gengi. Takist það er allt
hægt.“
Eru menn hættir að spila
varnarleik á Islandi?
„Á þeim tveimur árum sem ég missti úr
breyttist handboltinn úr því að vera
brjálaður vamarleikur yfir í að vera
brjálaður sóknarleikur. Samt sem áður
höfum við verið að spila leiki þar sem
við skorum fá mörg og fáum á okkur
enn færri. Það sem við líðum fyrir í dag
er ákveðin óþolimæði leikmanna. Það
vantar ekki viljann og metnaðinn í strák-
ana. Þeir mæta á séræfingar, lyfta auka-
lega, mæta á skotæfingar og leggja sig
alltaf 100% fram. Þegar upp er staðið
mun þetta skila okkur einhverjum doll-
um!“
Hversu mikið finnst þér þú
eiga inni sem handboltamaður?
„Ég er ósáttur við frammistöðu mína í
vetur. Ég á helling inni, einkum varnar-
lega. Ég ætti að vera í betra formi og létt-
ari og mun bæta mig hvað það varðar.“
Hvernig er sú tilfinning,
aðeins ári eftir að þú nærð þér á
strik, að vera það eftirsóttur að bestu
lið Þýskalands eru að bítast um þig?
„Það er æðisleg tilfinning og ég var
rosalega hissa þegar áhugi liðanna
kviknaði. Þótt ég hafi ákveðið að ganga
til liðs við Magdeburg næsta sumar trufl-
ar það mig engan veginn núna. Allir
íþróttastrákar eiga sér þann draum að
verða atvinnumenn þannig að ég hef
stefnt að þessu leynt og Ijóst. Þetta var
eitt af þeim markmiðum sem ég setti mér
eftir að ég byrjaði aftur að æfa en í sann-
leika sagt hefur það ræst töluvert fyrr en
ég þorði að vona. Ég vissi að getan og
hæfdeikamir voru til staðar og því var
þetta spuming um hvað ég væri tilbúinn
að leggja á mig.“
Hvernig voru viðtökurnar
í Magdeburg?
„Mér fannst eins og þetta væri stærri út-
gáfa af Hlíðarenda. Þótt Magdeburg skarti
flottum hetjum þá er alveg sami „kúk og
piss húmorinn" þar og hjá Val. Þetta eru
bara 22-35 ára gamlir strákar að leika
sér. Þannig á það að vera, því léttleikinn
verður alltaf að vera til staðar.“
Hvað viltu segja við unga Valsmenn
sem líta upp til þín í dag?
„Númer eitt, tvö og þrjú er að hafa trú á
sjálfum sér, vera heiðarlegur og fara ekki
út í óreglu. Þá er ég að tala um tóbak,
brennivín, dóp, sælgæti eða gos. Allt
sem heitir óhóf er óhollt. Verið trú ykkur
sjálfum."
2001 Valsblaðiö
29