Valsblaðið - 01.05.2001, Blaðsíða 114

Ettir Þorgrím Þráinsson
Að sigrast
Hvert einasta augnablik skiptir máli!
a sjalfum
Draumur flestra, sem stunda íþróttir af
áhuga og eljusemi, er að skara fram úr,
komast í landsliðið eða enn lengra. Sum-
ir komast á toppinn en aðrir sitja eftir
með sárt ennið en hafa engu að síður
notið þess að vera í góðu keppnisliði,
frábærum félagsskap og heilbrigðu um-
hverfi.
í Val er mikill efniviður ungra og upp-
rennandi íþróttamanna og skiptir engu
hvort litið er til knattspyrnunnar, hand-
boltans eða körfuboltans. Glæsileg ung-
menni eru í öllum flokkum, með glampa
í augum, iðandi í skinninu yflr því að
leggja sig fram og uppskera í samræmi
við það. En aðeins örfá þessara ung-
menna munu upplifa það að draumar
þeirra sem íþróttamenn rætist. Jafnvel
þótt viðkomandi mæti á hverja einustu
æfingu í tíu ár uppsker hann ekki eins og
hann sáði, nema að hluta. Hvað veldur?
Það sem gerir gæfumuninn er HUGAR-
FARIð og það að nýta HVERT EIN-
ASTA AUGNABLIK. Það er ekki væn-
legt til árangurs að mæta á æfingar og
hugsa með sér; „í dag ætla ég að taka
það rólega, ég legg mig bara fram í
næsta Ieik.“ Þeir sem hafa þetta að leið-
arljósi munu tæplega skara fram úr. Það
sem skiptir öllu máli er að nýta hvert
einasta augnablik á æfingum, hvort sem
verið er að taka spretti, gera tækniæfmg-
ar, skjóta eða kasta á mark, hlusta af at-
hygli á þjálfarann og svo mætti lengi
telja. Það er ekkert mál að klára æfingu
sómasamlega en fá nánast ekkert út úr
henni.
Iðkendur eiga alltaf að vera á tánum og
vera með 100% einbeitingu á æfingum.
Aðeins þannig næst frábær árangur. Og
það skiptir ekki síður máli að eflast við
allt mótlæti. Þá kemur hinn raunverulegi
persónuleiki í ljós. Þeir sem líta ekki í
eigin barm í mótlæti, kennara þjálfaran-
um um að þeir detta úr liðinu, eiga ekki
framtíð fyrir sér. Góður þjálfari í Val
sagði eitt sinn; „Eg vel ekki liðið, heldur
þið sjálfir með ykkar frammistöðu." Það
eru forréttindi að fá að fara erfíðu leiðina
í íþróttum því lífið sjálft er ekki dans á
rósum. Öll upplifum við gleði, sorg,
sigra, töp, vonbrigði og hamingju - inn-
an vallar sem utan. Og þess vegna er
íþróttaiðkun besti skólinn fyrir lífið
sjálft.
Það að standa á toppnum sem sigurveg-
ari er ekki lykilatriðið, jafnvel þótt það
sá ákveðið markmið og við eigum að
njóta þess. Til þess er leikurinn gerður.
En það sem skiptir hins vegar öllu máli
er hvemig þú hagar þér eða leggur þig
fram á leiðinni á næsta tind, sem er enn
hærri. Þar skipta æfingar mestu máli,
sömuleiðis mataræði, hugarfar, sjálfs-
traust og andlegur styrkur. Fremstu
boltaíþróttamenn heims komust á topp-
inn vegna þess að þeir æfðu utan hefð-
bundins æfingatíma - lögðu sig meira
fram en næsti maður. Menn uppskera
eins og þeir sá. Og iðkendur eiga ekki að
treysta því einvörðungu að þjálfarinn
geri þá góða. Ábyrgðin er hjá hverjum
og einum.
Mesti sigurinn í lífinu er að sigrast á
sjálfum sér. Takast á við veikleika sýna
og hafa hugrekki til að stíga út úr þæg-
indahringnum, taka nýrri áskorun. Það er
enginn sem ber ábyrgð á lífi okkar nema
við sjálf. Og þess vegna stjómum við því
sjálf hvaða árangri við náum innan vall-
ar, sem og utan. Hafið hugrekki til að líta
í eigin barm og leggja ykkur fram á öll-
um sviðum, ekki síst þeim andlega.
Þessir ungu köifuboltapiltar (Val stjórna því sjálfir hvaða árangri þeir ná í íþróttum og í lífinu sjálfu.
112
Valsblaðið 2001