Búnaðarrit - 01.01.1943, Page 37

BÚNAÐARRIT
35
segir: „Maður lifir ekki á l>rauði eingöngu.“ Ofar öllu
brauðstriti eru þó liin andlegu verðmæti. Ef sveitirn-
ar fara i auðn og öll framleiðsla matvæla væri flutt til
fárra staða í nánd við kaupstaði, þá myndu mikil
rnenningarverðmæti fara forgörðum.
Margt er þannig í atvinnuháttum okkar, að það
getur aldrei samrvmst þéttbýli og byggðahverfum. Má
þar tilnefna sauðfjárrækt, sem hlýtur að verða stund-
uð i strjálbýli. Sauðfjárrækt verður um langt skeið
enn mikill þáttur og annar sá stærsti í landbúnaðar-
framleiðslu okkar.
Eg læt það, sem hér hefur verið nefnt, nægja til þess
að benda á hversu fáránleg sú kenning er, að byggð-
ina eigi að færa saman í fáa staði. Sú kenning er jafn
l'ráleit hinni, að ekki megi leggja niður byg'gð á neinu
býli, sem nú er byggt. En hiin cr að því leyti hættu-
legri, að ef hún yrði framkvæmd lit í æsar, mundi það
eyðileggja margt hið bezta i menningu þjóðarinnar.
Þar sem hins vegar of mikil fastheldni við hitt sjón-
armiðið, aðeins um skamma stund, mun hindra eðli-
lega þróun í skipan byggðamála oltkar.
XIII.
Þrátt fyrir það, sem hér hefur verið sagt. um þessi
niál, þá á einmitt nú að liefjast lianda um stofnun
nokkurra byggðahvcrfa. Allmargt af ungu fólki vill
reyna þá leið. Það er sjálfsagt að verða við þeim ósk-
11,11 °g það má ekki dragast að hafist verði handa.
Með stofnun byggðahverfa þar sem landrými er
mjög takmarkað, verður að taka upp nýja húnaðar-
hætti að mestu leyli. Landrými verður aldrei meira
en það, að landið þarf að þrautrækta. Sauðfjár og
stóðhrossabúskapur gelur ekki þrifist þar og á elcki
tilverurétt. Nautgripir, svín, alifuglar og fleiri smærri