Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 104

102
B l' N A1) A R R I T
vörugæðin eru þó alRaf aðalatriðið fyrir ncytandann
og vörumagnið. fyrir framleiðendann. En ég óttast að
þessi erlendu kyn niyndu reynasl hér afurðaniinni
en okkar fé.
Það kennir úr liörðustu ált að við séum sjálfir að
bannfæra og litskíta eina okkar dýrniætustu og beztu
íramleiðsluvöru og þá, sem okkur er í lófa lagið að
vinna enn meira álit fyrir. En höfum þó þegar unnið
mikið álit með, á erlendum markaði.
I sambandi við þá umsögn skólastjórans að við
framleiðum hér engar nýtilegar eða góðar sauðfjár-
afurðir, vil ég geta þess, að auk okkar failegustu inn-
lendu dilka, lief ég séð hóp einblendingsdilka úr
Bárðardal, svo fallega að lögun að Bretar sjálfir ei'ga
ckki fallegri sláturdilka. Þessir dilkar gerðu nær 50
pd. kjöt til jafnaðar. (Einblendingararnir eru þvi
vænni, sem haggæði og meðferð er betri og sýna þá
enn meiri mun en okkar lömb).
Brezkir bændur nota lirúta af Border-Leicester kyni
lianda ám af nefndum kynjum lil ]>ess að fá vænni
sláturdilka.
Skólastjórinn minnisl á það að okkur sé nauðsyn-
legt að fá inn önnur kyn vegna óhreysti okkar fjár.
Svarthöfða- og Cheviotféð er að vísu harðgert og
]>olið, en öll fjárkyn geta orðið fyrir drepsóttum og
vanséð er, hve vel þetta fé þyldi húsvistina hér og
kvilla þá, sem magnast í fé við inniveru. Brezkir
hændur hafa um áratugi ræst fram úthagann, til þess
að losa féð við ormaveiki. En hér er um fleiri kvilla
að ræða, sem inagnast við inniveru, I. d. lungnabólga
og svo líklega mæðiveikin o. fl.
Annars má geta þess, að Border-Leicester-féð er
lalið eill liið allra liraustasta fjárkyn og duglegt að
fella sig við breytilega staðhátlu. Jafnvel hefur það
verið flutt frá Brethíndi víðsvegar um heim og þá
ekki sízt í því augnamiði að nota það lil einblendings