Búnaðarrit - 01.01.1943, Qupperneq 139

B Ú N A Ð A R R I T
137
hafa á hendi leiðbeiningar og eftirlit með þeim
framkvæmdum, er styrktar eru samkvæmt Jarð-
ræktarlögum. En þar sem ekki eru lil nógu
margir liæfir menn, nú sem stendur, verði sam-
höndunum gefinn allt að 4 ára frestur, til að út-
vega sér þá.
2. Til þess að gera biinaðarsamböndunum kleift að
standast kostnaðinn við þetta mannahald, greiði
ríkissjóður aukastyrk, er nemi 3 ])ús. kr. á hvern
trúnaðarmann (ráðunaut). Ef fjárhagur ríkis-
ins leyfir ekki þessa fjárveitingu, verði búnaðar-
samböndunum fyrst um sinn heimilað að taka
5—10% af jarðræktarstyrlc síns umdæmis i þessu
augnamiði.
3. Elckert land megi taka til ræktunar, eigi það að
njóta styrks samkvæmt Jarðræktarlögum, nema
það sé áður skoðað af trúnaðarmanni eða starfs-
manni Búnaðarfélags íslands, eða öðrum viður-
kenndum fagmanni, er telji það eftir allri að-
stöðu hentugt til ræktunar.
4. Þar sem framræslan kemur til með að verða dýr-
asti þátturinn í ræktun landsins, og þar sem
vanræksla á því sviði hefur til þessa slaðið rækt-
uninni mjög fyrir þrifum, þá verði kappkostað
að útvega skurðgröfur, er séu hæfilegar l'yrir
venjulega framræsluskurði. - í þessu augnamiði
gefi ríkið vélasjóði tafarlaust eftir þær 50 þús.
kr., sem hann hafði, og hefur enn að mestu leyti,
að láni frá varasjóði landsverzlunar Islands, eins
og Jarðrælctarlögin mæla fyrir, svo vélasjóður
megi sem fyrst verða virkur í háðum sínum
starfsgreinum.
5. Hinn árlegi hámarksstyrkur verði færður úr kr.
800 niður í kr. 300—400. Hins vegar gildi há-
marksákvæðið ekki um nýhýli, sem hafa minna
en 5 lia af ræktuðu túni.