Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 142
140
BÚNAÐARRIT
cða minni en skýrslur herma. Þó geri ég heldur ráð
fyrir, að heildarstærð „túna“ sé meiri en hún er talin,
sem mundi ])á verlta í þá átt að uppskeran af hektara
verður minni en hún reiknast nú.
G. J. Jætur þá slvoðun í Jjósi, „að jafnliliða vöntun
á frainræslu muni áburöarskortur vera tíð orsölt þess,
að nýræktin misheppnast“. Á þessu vil ég segja, að
sé enginn vafi, enda vík ég lílið eitt að því í erindi
mínu. — Áburðarsltorturinn er víða áberandi í ný-
rækt á þurru landi. Þar eiga dráttarvélarnar og óbeina
sölc á, í mörgum tilfellum. Þær eru sameign margra
hænda og ganga á milli þeirra. Nú er dýrt að aka
vélinni á milli bæja, íyrir smáblett á hverjum stað,
og því er alltítt, að Jirolið sé meira land en áburður
er til í.
Á Vestfjörðum liafa dráttarvélarnar t. d. elclci „áll
völ“ á milclum mýrum lil spjöllunar, en liitt mun
lcunnara, að þurrlendi Ixafi verið inisþyrmt. T. d. liefur
mér verið sagt, að í einuni hreppi liafi það telcið mörg
ár að rælcta Jönd, sem dráttarvél hafði spjallað. —
Landið hafði verið hrotið án þess, að nægur áhurður
væri til, svo úr ræktuninni varð órælct. — En þetta
er elclci annað en það, sem ég hef sjálfur séð víða um
landið. Er það ýmist frjótt eða ófrjótt (flagmóar)
land, sem hefur orðið fyrir þessari meðferð.
Þá er og vist, eins og G. J. bendir til, að almenn
áburðarvöntun á þátt í því, að meðaluppslcerumagn
túna er svo lágt sem raun er á. — Þessa hlið málsins
er og þörf að ræða, þó að það verði elclci gert hér.
G. J. telur, að ég beri allþungar sakir á trúnaðar-
menn Búnaðarfélags íslands í sainbandi við úttekt
jarðíibóta. Þetta tel ég algeran misslcilning. Ég lcvaðst
„elclci efast um, að flestir trúnáðarmennirnir hafi
leyst störf sin af liendi eftir því, sem þeir höfðu þelclc-
ingu til, þó að dæmi lcunni að vera til um hitt, að ein-
bverjir hafi lálið teygja sig lengra en dómgreind