Búnaðarrit - 01.01.1943, Síða 148
BÚNAÐARRIT
14B
ástandið, án ]>ess að ég saki „einn eða neinn“ mann
sérstaklega, „er að þessum málum hafa starfað“.
Eins og ég tók fram, var hugmyndin að gera vel,
en orsakakeðjan Aarð þess valdandi, að allt fór í
handaskolum: Blindur leiddi blindan, daufur daufan,
vanafesta, skeytingarleysi o. s. frv., allt þetta hjálp-
aðist að, en að einangra hinn seka eða þá seku og
sanna, að hann einn sé sekur eða þeir einir sekir, það
eftirlæt ég Á. G. E.
En ég mótmæli algerlega þeirri máltúlkun A. G. E.,
að ég hafi hér borið bændur landsins sökum. —- Hér
með er ég þó heldur ekki að sápuþvo bæridur, en á
þessu sviði hverfa þeirra sakir í skuggann.
Ef ég þykist þurfa að segja bændunum lil synd-
anna, hvort heldur er í ræðu eða riti, þá geri ég það
svo herum orðum, að ekki verði misskilið. Eg hef ekki
tamið mér aðdróttanir eða dylgjur í mínu fátæklega
málfari, og er það ef til vill einn vottur þess, hve
illa ég kann að haga orðuni mínum, enda ekki við
miklu að búast um mann, sem hugsar „á 17 ára
l'resti!“
Á einum slað í grein minni komst ég svo að orði:
„Eg lief ekki enn geí'ið mér tíma lil að safna heildar-
yfirliti yfir óhappaferil dráttarvélanna um sveitir
landsins, þó þess væri full þörf, ef annars nokkur víti
gætu orðið íslendingum lil varnaðar. En það virðist
vera höfuðeinkenni okkar að gleypa við hverri nýjung
athugunarlítið eða athugunarlaust, þó að hún kunni
að fleyta okkur að feigðarósi."
Þessa málsgrein lagfærir Á. G. E. þannig, til birt-
ingar i sinni grein: „Það er svo scm ekki meining höf.
að deila á bændurna, sem liann segir að.........gleypi
við hverri nýjung' athugiinarlítið eða athugasemda-
laust, þó hún kunni að fleyta að feigðarósi (dráttar-
\élarnar).“ — Þetta er eilt dæmið nm nákvæmni
A. G. E. í lians málsmeðferð.