Búnaðarrit - 01.01.1943, Síða 163

BUNAÐARRIT
161
Þá sk:il ég bregða niér með A. G. E. úr Flóanum og
á mýrarnar undir Ingólfsfjalli: Þar er nóg jarðdýpið,
þar er nógur hallinn og þar ætlar ríkið að ráðast í
undirbúning nýbýla, þegar lienta þykir. — Það eru
í'leiri en Á. G. E., sem rennt hafa hýru auga lil þess-
ara mýra, úr bílagluggum, af þjóðveginum.
A einum stað undir Ingólfsfjalli var ráðizt i að
ræsa og rækta um 20 ha af mýri, fyrir 14—15 árum
síðan. Ekkert álti til að spara, að verkið yrði full-
komið, en hvernig fór? Ræktun þessi er órækt, land-
ið of blautl, þótt það sé ræst svipað því sem gerist
víða um vel ræst land. Galdurinn er sá, að jarðvegur
íslenzku mýranna er ekki alls staðar eins. Mýrarnár
verða ekki flokkaðar í gegnum sjónauka „luxus“-
flakkara; það er fleira en liallinn, sem keniur til
greina, þegar dæma skal um, hvort land sé golt til
ræktunar eða ekki.
Það er hálfskrítin aðstaða að lenda i ritdeilum við
inann, sem er á sömu skoðun um málið og maður er
sjálfur, að minnsta kosti í öllum aðalatriðum, eins
og virðist vera uin okkur Á. G. E. En hann kaus sér
að búa iil sakir á hendur mér, senda mér illkvitnis-
skeyti, allt hangandi á hártogunum einum.
Að lokum vil ég segja það, að mér virðist það ekki
laust við yfirlæli — svo ég kveði ekki sterkara að —
af manni, sem mun í meira en tug ára lílið sem
ekkert hafa ferðazt um landið nema í bíl, en aðal-
lega setið á skrifstofu í Reykjavík, á milli þess sem
liann dvelur erlendis, að ætla sér að ræða og dæma,
eins og Á. G. E. gerir, um ýms atriði viðvikjandi rækt-
unarástandinu, atriði, sem þeir einir þekkja, er skoða
ræktunarlöndin.
Á þeim tíma, er Á. G. E. reit grein sina „Ræktunar-
mál“, sem birtist 1931, hafði hann nokkurn kunnug-
leika af eigin reynd að baki sér, en siðan liann hvarf
11