Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 20
18
BÚNAÐARRIT
eiga þeir að ráðgast við héraðsráðunaut sinn og gæta
þess vel að láta ekki vanann blinda sig, svo að þeir
geti dæmt réttilega um hlulina og tekið upp þau
vinnubrögð, sem bezt henta. Við þekkjum bændur,
sem fá 400—700 heyhesta eftir hvern mann, sem að
heyskap gengur, en aðra, sem lianga í að la 100 hesta
eftir manninn. I ungdæmi mínu voru 100 hestar eftir
manninn talið gott, en nú gelur heyskapurinn ekki
talizt sæmilegur, nema það fáist fimm sinnum meira
eftir hvern mann. Slík hefur afkastaaukningin orðið,
og orsakast hún fyrst og fremst af sléttun túnanna,
betri tækni við hej’skapinn, meiri vélakosti, betri
heygeymslum o. fl.
VIII.
Auk þess sem bóndinn reynir að ná jöfnuði á við-
skiptareikningi búsins með því að spara, koma tún-
inu sínu í góða rækt og nola scm hagkvæmastar að-
ferðir við lieyöflunina og heyverkunina, svo að heyin
verði sem bezt og ódýrust, getur hann lika bætt af-
komu sína með því að auka framleiðsluna. Og þetta
er leiðin, sem langflestir fara til þess að ná því
marki. Þeir stækka ræktaða landið og auka þannig
töðumagnið. Fæstir geta gert þetta að nokkru ráði af
eigin rammleik. Það kostar nú 4000—7000 kr. að breyta
hektara af óræktarlandi í ræktað tún eftir eðli lands-
ins og staðháttum á hverjum stað. Of fáum hænd-
um er ljós hinn mikli munur í kostnaði, sem er á
því að rækta sjálfþurrkað land eða blauta mýri. Mýr-
ina þarf að ræsa fram fyrir ærinn kostnað, 2000—4000
kr. á hektara, og síðan þarf hún Iielzt að standa ó-
notuð í 2—3 ár, á meðan hún er að þorrna það vel,
að haglcvæmt sé að fullvinna hana. Það skiptir því
bændur eigi litlu, hvers konar land þeir taka lil
ræktunar. Leiðbeiningar á þessu sviði er eitt aðal-
verkefni héraðsráðunautanna. Nýrækt er fjárfesting,