Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 26
24
BÚNAÐARRIT
leggja sig eftir því að hafa sem bezt kúabú, þar sem
það getur haft úrslitaþýðingu fyrir viðskiptajöfnuð
búsins, hversu arðsöm þau eru.
Til þess þurfa bændur:
1. að eiga kýr, sem geta umsett mikið fóður ■—- og
sem mest af þvi hey -— i mjólk. Og hér þarf
kynbætur til.
2. að skapa kúnum góð vinnuskilyrði með góðum
fjósum, góðu fóðri, góðri hirðingu, góðum mjölt-
um, natni og nærgætni í allri aðbúð.
XI.
Tæpur helmingur af bændum landsins selja ekki
mjólk úr búum sínum, heldur láta þeir sauðféð
breyta heyinu í seljanlegar afurðir og greiða með
þeim aðkeyptar þarfir búsins og annað. er þeir þurfa
að greiða. Fyrir þá skiptir því miklu, hvernig skipti
þeirra við sauðféð eru. Aðstaða til sauðfjárræktar er
ákaflega breylileg eftir byggðarlögum og jafnvel inn-
an sömu svcitar. Þessu veldur fyrst og frcmst mis-
munandi aðstaða til útbeitar, en líka mismunandi
landgæði og landrými. Þessi aðstöðumunur orsakar
nokkurn mismun í meðferð fjárins, en þó mun minni
en inargir halda. Það, sem hændurnir alls staðar
verða að leggja höfuðáherzlu á, er að eiga velbyggt,
feitlagið fé, svo að dilksskrokkarnir verði fyrsta flokks
vara og komist i Iiæsta verðflolck við slátrun. Frá
þessu marki má hvergi hvika. Viðast ber líka að
stefna að því að fá féð sem frjósamast, svo að sem
flest lömb fáist og sem mest ket eftir hverja fóðraða
á. Þó er hæpið, hvort stefna beri að aukningu á frjó-
seminni þar, sem vorland er mjög víðlent og kjarn-
gott og því illmögulegt að veita lambánum það fóð-
ur og þá umhirðu, sem með þarf um burðinn nema
ineð ærnum kostnaði, ef um tvílembur er að ræða.
En alls staðar ber að stcfna að því, að fóðrað sé