Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 31
B Ú N A Ð A R R I T
29
starfsfólksins, er að búinu vinnur, sé sniðið livað eftir
öðru.
Áliugi einstaklinganna á að spretta af því, að þeir
líti á sig sem liö í heildarstarfi þjóðarframleiðsl-
unnar, skilji nauðsyn þess, að jöfnuður sé á við-
skiptareikning þjóðarbúsins, og leggi sig þess vegna
alla fram í starfi sínu, hvert svo sem starfið er. En
einstaklingarnir leggja sig misjafnlega vel fram. Sum-
ir eru alltaf óskiptir í því starfi, sem þeir vinna að
í það skiptið. Undan þeim ganga verkin. Aðrir eru
með augun alls staðar annars staðar en við verkið,
sem vinna á og taka á vinnunni með vettlingatökum.
Slíkum mönnum verður sjaldan mikið úr verki.
Húsbændurnir geta haft ákaflega mikil áhrif á
áhuga fóllcsins, er að störfunum gengur. Finni það
sofandahátt og deyi'ð hjá bóndanum, er ekki góðs að
vænta. En sé hann stöðugt með hugann óskiptan við
]>að, sem gera þarf í það og það skiptið, smitar það.
Eins getur bóndinn, bvort sem fólkið er honum
vandabundið eða ekki, látið það fylgjast með bú-
rekstrinum og með því glætt áhuga þcss fyrir heild-
arútkomunni.
Hitt eiga bændur oft ekki hægt mcð, að nýta vinn-
una vel. Til þess er mörg búin allt of smá. Það er
nauðalítið verk fyrir fullorðinn karlmann að hirða
innan við 100 fjár og 4—6 stórgripi að vetrinuin, en
þannig er þetta mjög víða. Hér verður bóndinn að
reyna að finna sér einhver verlcefni, svo sem viðhald
húsa, véla og áhalda, smíðar, heimilisiðnað o. fl. En
mjög oft hefur liann litla mögulcika til þess að láta
vinnu sína notast á þann hátt. Nokkuð sama gildir
vor og haust, meðan jörð er freðin og ekki er hægt
að grípa til jarðabótavinnu samhliða hirðingu bú-
fjárins.
Annars staðar er óhentug húsaskipun því til fyrir-
slöðu að vinna nýtist svo sem bezt má verða, en óð-