Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 56
54
BÚNAÐARRIT
aðarins að aukast með hjálp aukins vinnuframlags
og ekki með auknum innflutningi kraftfóðurs. Með
öðrum orðum sagt: Við hljótum að hagnýta betur
en fyrr möguleika þá, sem náttúran býður.
Skilyrði fyrir því, að góðs árangurs mætti væntíi
um sjálfsbjörg við útvegun köfnunarefnis, var auð-
vitað, að ræktaður yrði smári og aðrar belgjurtir
með góðum árangri og því varð að leggja áherzlu á
þau atriði, er efla mættu vaxtarskilyrði smárans. Á
bújörð minni var jarðvegurinn að mestu súr og
verulegur hluti hans er myndaður af jökulleir. pH
var víðast 5—5,5. Fyrsta verkefnið var því að flytja
kallc í jarðveginn. Af kalkmjoíi var því notað um
5 smálestir á ha, og nú er sýrustig jarðvegsins um
pH 6 að meðaltali, með sveiflum frá 5,5—6,5. Smár-
inn þrífst nú orðið vel, jal'nvel þó að liann gefi ekki
eins milda uppskeru og gerist á ýmsum öðrum stöð-
um.
Hvað snertir áburðinn var auðvitað mikilvægt að
varðveita sem bezt fastan og fljótandi búfjáráburð
hvorn í sínu lagi, svo að til umráða væri köfnunar-
efnismagn, hæfilega gagnvirkt fyrir þær jurtir, sem
þess væru sérstaklega þurfandi. Fasti búfjáráburðnr-
inn, sem í litlum mæli varðveitir auðleyst ltöfnunar-
efni, en sem er gildisauðugur í þeim tilgangi að bæta
byggingu jarðvegsins, er aftur á móti til þess kjörinn
að nota hann i smáraekrur. Fosfat var eina áhurðar-
efnið, sem ekki var komist hjá að kaupa, en við til-
raunir sýndi það sig, að kalí hafði engin álirif á
vöxt smárans og aðrar jurtir fengu nóg kalí með
þvagáburðinum. Aðeins nokkur hundruð kg af kali
hafa verið lceypt sum árin til þess að fullnægja þörf
vissra jurla í sáðskiptunum.
Flatarmál ræktaðs lands, sem tilheyrir búinu, er
38 ha. Ræktunarskipun og áburðarnotkun er í stór-
um dráttum sem hér segir:
I