Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 68
66
BÚNAÐAPRIT
leiðslu sé fyrst og fremst sá liður nytjajurtaræktar-
innar, sem þurfi að nema land á hverju byggðu bóli
á íslandi. Samfara árlegri kornyrkju fylgir önnur
íæktun í kjölfarið. Það kemst ákveðin regla á fram-
kvæmdirnar, og jarðræktin ætti að verða fullkomnari
yfirleitt en nú er bún.
Það er í þessu sambandi vert að taka dæmi:
Við skulum taka bónda, sem á 10—12 ha. af túni
og 10 mjólkandi kýr. Þessi bóndi þarf fóðurbætir
banda kúnum fyrir 12 000—15 000 kr. og er það ekki
meir en ca. 500 kg fóðurblanda á grip. Hvernig getur
bóndinn losnað við þessi útgjöld? Því get ég svarað
á þá leið: Ræktið þið sjálfir á ykkar jörð megin
liluta kjarnfóðursins. Með 2—2.5 ha. kornvrkju er
hægt í flestöllum árum að framleiða nægan kornmat
fyrir 10—12 nautgripi. Ef bóndinn getur lagt alla
vinnu fram við ræktunina sparar hann sér um 70%
af peningaútgjöldum vegna fóðurbætiskaupa.
Peningalegútgjöld við 2 ha. kornakur til fóður-
framlciðslu eru: 1. útsæði kr. 800.00. 2. áburður kr.
2000.00, eða samtals kr. 1400.00 á ba. cf áburðurinn
er reiknaður, sem ekki er að öllu rétt, því ef landið
er í túnrækt, þarf heldur meiri áburð en við korn-
yrkjuna. Og þegar fram líður, þarf sá er iðkar korn-
yrkju ekki að kaupa útsæðið að, heldur framleiðir
það sjálfur. Og þegar kornyrkjan er komin á það
stig, eru engin peningaútgjöld úr búi bóndans fram
yfir jafnstórt land í túnrækt. Með því að hafa 5—6
hluta túnsins í akri, sem sáð er í á réttum tíma, verða
kornmatarkaup lil fóðurs óþörf og bóndinn hefur
aukið sjálfstæði sitt livað fóðuröflun snertir, ])annig
að hann er ekki Iengur háður þvi að nota erlendan
gjaldeyrir til kornmatarkaupa. Þetta dæmi, sem ég
hef bér tekið, er ekki út í bláinn, því reynsla, já inn-
lend reynsla hefur staðfest þetta.
önnur grein af fóðurframleiðslu, sem bændur gætu