Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 71
BÚNAÐARRIT
69
árvissa uppskeru. Rannsóknir á gildi skógarbelta eru
ekki víðtækar, en þær litlu athuganir, sem gerðar
lnifa verið, sanna að hveiti náði þroska í köldu sumri
i skógarskjóli, þegar það ekki náði meir en hálfum
þroska á óskýldu landi, þ. e. á bersvæði. Nú eru rann-
sóknir hafnar á ný í sumar með hveiti, bygg og liafra,
sem eiga að sanna gildi trjágróðursins fyrir ræktun
þeirra jurta, sem meta skjólið einhvers. Skjólbelta-
rækt þarf að hefjast og skilningur manna að glæðast
á því, að það er fulikominn sannleiki, að aðgerðir
mannanna geta bætt rælctunarskilyrði landsins, rýmk-
að umtak þeirra og skapað fjölbrejdni í jarðrækt á
öruggari hátt en nú er. Það þarf að draga skógrækt-
ina inn í sjálfa matar- og fóðurframleiðslu þjóðar-
innar, með þvi fær hún meira gildi en sú skógrækt,
sem aðeins stefnir að því að koma upp trjágörðum
við hús og bæi.
Ef við bregðum upp mynd af jarðrækt þeirri, sem
almennt er nú framkvæmd í landinu, þá er hún eins
og ég vil nú lýsa: Við stundum sem fóðurframleiðslu
tún- og engjarækt á skjóllausu landi. Túnrælctin er
að ÖIlu háð erlendu grasfræi. Framkvæmdir á ný-
ræktinni er afar handahófskennd og sáðtími fræsins
mjög oft óhentugur.
Áburðarnotkun á túnin er víða stórábótavant. Með
þessu skipulagi verður töðuframleiðslan óörugg, ein-
hæf og hjálparvana eins og dæmin oft hafa sýnt.
Grænfóðurrækt er víðast eingöngu hafrar, sem eru
ófullkomið fóður við mjólkurframleiðslu. Af þessu
Ieiðir, að fóðurbætiskaup verða mikil, sumpart af
því að taða er ekki að öllu fullgilt fóður, ef um góða
mjólkurgripi er að ræða svo og vegna skorts á heyi,
sein oft stafar af því, að túnin bregðast vegna kals
og stundum og líklega oftar vegna skorts á nægum
og algildum áburði.