Búnaðarrit - 01.01.1953, Side 150
148
BÚNAÐARRIT
hrútarnir voru Múli Bárðar í Gröf frá Múla í Nauteyr-
arhreppi, ágællega vaxin holdakind mcð mikla og
góða ull. Bjartur og Hofi í Kolgröfum eru sömuleiðis
ágætar kindur. Gulur á Skerðingsstöðuin er ákaflega
væn kind, en hefur heldur stutta bringu. Skárstur
veturgamalla hrúta var Hnífill á Skerðingsstöðum.
Veturgömlu hrútar Þorkels í Akurtröðum eru allir
vænir og þroskamiklir, en heldur háfættir.
Fróðárhreppur. Þar komu 10 hrútar á sýningu.
Fimm hlutu I. verðlaun, enginn ónothæfur. Fyrstu
verðlauna hrútarnir eru allir vel gerðir, þolslegir og
líklegir lil kynbóta. Múli í Tungu frá Múla í Nauteyar-
hreppi er þeirra bezlur og sonur hans, Prúður, vetur-
gamall, afar líkur honum. Helgi á Brimilsvöllum er
smár, en afar þéttbyggður. Kolur í Tröð er sagður
gefa ágæt afkvæmi, en kom ekki nógu vel fyrir nú.
Ólafsvikurhreppiir. Þar komu 11 hrútar á sýningu,
yfirleitt mjög góðir. Sex hlutu I. verðlaun, allt mjög
góðar kindur. Fyrir 2 árum hlutu 8 hrútar I. verð-
laun, en þeim hefur nú öllum verið fargað, ýmist
drepnir eða seldir burt. í þeim hópi munu liafa verið
ágætar kynbólakindur, t. d. Spakur Sigurþórs Péturs-
sonar, sem átti 2 sonu á sýningunni, báða með I.
verðlaun. Bezti lirúturinn er Kollur Jóhanns Kristjáns-
sonar, í alla staði vel gerður, holdmikill og þolslegur,
en heldur ullarlítill. Ivollur Kjartans Þorsteinssonar
er mjög vel byggð holdakind með mikla og góða
ull, en hefur þó aðeins of stutta bringu. Kolur Guð-
brands Vigfússonar er ákaflega vænn og þroskamikill
af veturgömlum hrút að vera, en ekki að sama skapi
þéttbyggður.
Ólafsvíkingar munu hafa verið heppnari en aðrir
í fjárskiptunum með að ná í gott fé eftir hrútunum
að dæma. Það ætti því að vera auðveldara fyrir þá
en marga aðra að rækta upp vel hyggt holda- og
afurðagott fé, ef það fer ekki fyrir þeim eins og mörg-