Búnaðarrit - 01.01.1953, Side 155
BÚNAÐARRIT
153
Borgarhreppur. Sýndir voru 44 hrútar, 14 tvævetrir
og 30 veturgamlir. Fyrstu verðlaun hlutu aðeins 4,
tafla 1, en ónothæfir 14. Dali á Þursstöðum frá
Ballará er holdgóður og prúður að vallarsýn, en ekki
þungur. Kollur Jóns á Bóndhóli er ágætlega liold-
góður.
Borgarneslireppur. Þar voru sýndir 9 hrútar. Af
þeim hlutu 4 fyrstu verðlaun. Gulur Þorbjarnar Ól-
afssonar frá Hjarðarholti í Dölum bar af þeim. Gulur
er í alla staði vel gerður, fríður, lioldgóður og lík-
legur til kynbóta.
Eins og sést af framansögðu um hrútana í Mýra-
sýslu, norðan girðingar í Hvítársíðu, og því, sem
skýrt er frá í 65. árg. Búnaðarritsins um hrúta, er
sýndir voru haustið 1951 í sumum hreppum sýslunn-
ar, þá eru Mýramenn illa staddir með hrúta. Þeir
hafa verið óheppnir við fjárskiptin að fá yfirleitt fé
úr fjárskiptahólfum, þar sem búið er að hræra öllu
saman í graut, og því ekki hægt að fá nokkurt lamb
með kynfestu. Á Vestfjörðum eru þó til nokkrir fjár-
stofnar, sem bera mjög af fé þar yfirleilt, og flestir
þeir hrútar, sem reynzt hafa vel á fjárskiptasvæð-
unum, eru af þessum stofnum. Þótt góðir hrútar
hafi verið notaðir á sumum bæjum í Húnavatnssýslu
og Þingeyjarsýslu, þar sem Mýramenn fengu að kaupa
fé, þá er það ekki nóg, því að þeir hafa verið notaðir
á sundurlausar og lélegar ær ekki síður en á góðar
ær, því að fyrst eftir fjárskiptin eiga allir bændur
sams konar hrærigraut af misjöfnum ám, nokkrar góð-
ar, en fleslar meira og minna gallaðar og sumar óþol-
andi tuskur. Undan slíkum ám og óskyldum hrútum,
sæmilegum, fást oft væn sláturlömb. Vænir lamb-
hrútar út af sliku foreldri reynast sjaldan vel til
kynbóta, en þannig voru hrútar Mýramanna til-
komnir. Að vísu álít ég, að þeim hafi auk þess tekizt