Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 167
BÚNAÐARRIT
165
á réttara úrvali, og bættrar fóðrunar. Sauðféð
gefur nú líka mun meiri afurðir en það gerði
áður. Kjötframleiðslan eftir vetrarfóðraða kind á
landinu hefur aukizt um 50% síðan 1934. Slikt eru
glæsilegar framfarir, sem þó má auka til muna. Bætt
fóðrun, samfara betri ræktun fjárins, og breyttir bún-
aðarhættir á þann veg að láta gemlinga víða eiga
lömb eru aðalástæðurnar fyrir þessum framförum.
Bændur verða ávallt að hafa það hugfast, að kyn-
bætur og ræktun búfjár kemur að litlu gagni, nema
fénaðurinn sé vel fóðraður. Því miður vantar enn
mikið á, að sauðfé sé alls staðar nógu vel fóðrað.
Með bættri fóðrun einni saman má enn stórauka af-
urðir sauðfjárins.
Að lokum vil ég taka það fram, að í sjálfu sauð-
fjárrælítarstarfinu er mestur vandinn að sameina í
sömu einstaklingana þá ólíku, en jafnnauðsynlegu
eiginleika, mjólkurlagni og holdsöfnun. Auðvelt er
að rækta upp mjólkurfé, ef ekki þarf að taka mikið
tillit til annarra eiginleika. Einnig er auðvelt að
rækta holdafé, ef ekki er hugsað um mjólkurlagni.
Því fleiri eiginleika sem sameina þarf í sama ein-
staklingi, svo að þeir erl'ist nokkurn veginn samhliða,
því vandasamara er ræktunarstarfið. Góður kynbóta-
hrútur hér á landi þarf að hal'a fengið frá báðum
foreldrum erfðavísa að mikilli mjólkurlagni, miklum
holdasöfnunareiginleikum og réttu vaxtarlagi. Slikir
einstaklingar eru þvi miður fáir lil og það sem verra
er, að við vitum ekki, hverjir þeir eru. Það verðum
við að finna með afkvæmarannsóknum í fjárræktar-
félögunum. Aldrei skal ala hrút undan á, nema hún
mjólki vel, þ. e. geri þunga dilka.
Á Þorláksmessu 1952.