Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 259
BÚNAÐARRIT
257
Finnlandi dagana 2.—6. september. Stjórn Búnaðar-
í'élags Islands samþykkti, að ég sækli fund þennan,
og greiddi félagið ferðakostnaðinn. Kann ég stjórn
félagsins þakkir fyrir hvort tveggja. Á fundinum
mættu auk undirritaðs, rikisráðunautar hinna
skandinavisku landanna i sauðfjárrækt: frá Noregi
Sigurd Bell, frá Svíþjóð Nils Insulander, frá Dan-
mörku H. Nislev og frá Finnlandi Nils Inkovaara,
sem boðað bafði til fundarins og stjórnaði honum.
Á fundinum var gefið yfirlit um sauðfjárrækt livers
lands og helztu nýjungar á sviði sauðfjárræktar síð-
ustu 2 árin. Einnig flutti hver ráðunautanna 1 eða 2
erindi um sérstök málefni varðandi sauðfjárrækt síns
lands eða sauðfjárrækt almennt.
I þessari skýrslu er ekki kostur að skýra ítarlega
frá öllu markverðu, sem gerðist á þessum fundi, en
reynt verður að minnast á helztu atriðin. Ráðunautur
Finna sagði meðal annars:
Tala sauðfjár í Finnlandi stendur nokkurn veginn
óbreytt síðustu árin, og er nú um 1 milljón, fullorðið
og lömb, framtalið 1. júni. Finnar rækta næstum
eingöngu gamla landkynið (stuttrófukynið skandi-
naviska, sem er sama kyn (rase) eins og íslenzka
féð). Þeir hafa klofið kynið í 3 stofna eftir eigin-
leikum ullarinnar, fínullað fé, grófullaðra fé og pels-
eða loðskinnafé. Hver þessara stofna er lireinrækt-
aður, en margt er þó af fé í Finnlandi, sem ekki er
liægt að telja ákveðið til einhvers af'þessum þremur
stofnum. Aðaláherzlan er lögð á að rækta frjósamt
fé með ákveðna, eftirsóknarverða ullareiginleika, en
minna hugsað um kjötgæðin, þótt að sjálfsögðu sé
ælið tekið tillit til vaxtarlags. Finnar hafa náð glæsileg-
um árangri i þvi að auka frjósemi finnska fjárins. Einn-
ig hefur þeim tekizt að rækta fé, sem gefur mjög verð-
mæt skinn til loðskinnagerðar. Finnskar ær eru
næstum því aldrei einleinbdar. Lágmarkskrafan er,
17
L