Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 265
B Ú N A Ð A R R IT
2(53
ana til vinnu á bændabýlunum og við skógarhöggið
og telja fásinnu að snúa scr um of að notkun dráttar-
véla við búskap, því að það yrði óbætanlegt tjón fyrir
finnsku þjóðina, ef eitthvað bæri út af með aðflutn-
ing til iandsins á benzíni og oliu, t. d. í sambandi
við ófrið, ef hestum hefði fækkað mjög og bændur
væru þá orðnir óvanir að nota þá.
Það er eftirtektarvert, hve Finnar eru atorkusamir,
og þar virðast allir vinna, bæði konur og karlar, af
geipilegum áhuga, dugnaði og lífsgleði. Á bændabýl-
unum annast kvenþjóðin yfirleitt allt búfé, bæði rækt-
ar það og fóðrar. Stúlkurnar, jafnt húsmæður sem
lieimasætur, vissu allt um hverja skepnu og virtist
mér þær mun áhugasamari fyrir búfjárkynbótunum
en karlar eru hér á landi. Mér datt í hug, hvort ekki
væri rcynandi fyrir a. m. k. suma ráðunauta Bún-
aðarfélags Islands að leita fremur samstarfs við kven-
þjóðina en karlmennina til þess að vinna að sumum
greinum búfjárræktarinnar, t. d. nautgriparæktinni
og alifuglaræktinni í þeim héruðum, þar sem þessar
búgreinar eru fyrst og l'remst stundaðar til heimilis-
nota. Ég er sannfærður um, að viða á íslandi hafa
liúsmæðurnar meiri áhuga á því, hvernig kýrnar
injólka og hænsnin verpa en bændurnir, sem oft
lála sig slíkt litlu skipta, a. m. k. þegar framleiðsla
þessara búgreina er ekki seld úr búi.
Allar viðtökur í Finnlandi voru með miklum glæsi-
brag. Ákveðið var að halda næsta fund skandinav-
iskra sauðfjárræktarráðunauta í Danmörku árið
1954.
Á leiðinni frá Finnlandi til íslands kom ég við i
Noregi. Heimsótti ég landbúnaðarháskólann að Ási
lil þess að kynnast viðfangsefnum vísindamanna þar
á sviði sauðfjárræktarinnar. í Noregi fékk ég tæki-
færi lil þess að sjá allstórt fjárbú, sem Óslóborg á.
Það bú er rekið til þess að liagnýta grasið, sem vex