Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 273
BÚNAÐARRIT
271
Þann 1. júlí s. 1. voru 30 ár liðin frá því, að ég
hóf opinbera þjónustu fyrir íslenzkan landbúnað. í
starfsskýrslu minni (í 57. árg. Búnaðarritsins) í'yrir
árið 1942 drap ég á þáliðið 20 ára starf mitt. Það
skal ekki endurtekið nú. Þó skal þess getið, að eitt
lielzta áhuga- og baráttumál mitt hafði verið að fá
jarðræktarlögin færð í það horf, að hækkað yrði fram-
lag rílcisins til framræslu og upplýsinga- og eftir-
iilsstarfið yrði aukið. Þetta tvennt virtist mér vera
mest aðkallandi.
Árið 1942 var framlag ríkisins til framræslu hæklc-
að um 20 til 43%, en umbætur á upplýsingastarfinu
fengust ekki fyrr en árið 1950, að búnaðarsambönd-
unum var gert að skyldu að hafa héraðsráðunauta.
Jafnframt var framlag rikisins til vélgrafinna skurða
hækkað úr % upp í % kostnaðar.
Hér var stigið stórt l'ramfara og nauðsynja spor,
miðað við það, sem áður var. — Landþurrkun er í
raun og veru landnámsstarf, scm eðlilegt er, að ríkið
kosti að miklu eða mestu leyti. Enda eru nú uppi
kröfur um það, að ríkisframlagið hækki upp í %
kostnaðar.
Jarðræktarframkvæmdir þjóðarinnar hafa verið
svo stórstígar hin síðari ár, að kalla má, að orðið
hafi ævintýraleg stökkbreyting, og þá einkum með
lilliti til þess, að fjárfestingin lil hvers konar húsa-
hygginga, sem ekki teljast almennt arðberandi, er
annað ævintýrið til. — Að sjálfsögðu hafa þessar
miklu framkvæmdir tekizt misjafnlega, enda væri
annað óeðlilegt, þar sem innlend reynsluþekking á
þessum sviðum er enn í bernsku.
Þá ber enn á það að lita, að þrátt fyrir mikið
aukna upplýsinga- og eftirlitsstarfsemi hjá landbún-
aðinum, þá er henni enn mjög ábótavant. Enn vantar
starfskrafta og þá bætta.
Jarðræktarlögin heimila styrktargreiðslur úr ríkis-