Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 292
290
BÚNAÐARRIT
landi hefur verið bylt, það unnið og sáð í það grasi.
Samhliða nýræktinni og í vaxandi mæli hafa bændur
ræktað hafra sem grænfóður, einkuin til fóðurs fyrir
mjólkurkýr á haustin og lítið eitt til votheysgerðar.
Á þennan hátt hefur unnizt tvenht. í lyrsta lagi er
nauðsynlegt að forrækta seigar mýrar. I öðru lagi
hefur á þennan hátt aflazt fóður. Vegna hinna mis-
jöfnu veðrátlu hér á landi og grasleysisára, sem áður
er að vikið, er nauðsynlegt að rækta hér einærar
jurtir til fóðuröflunar. Koma hér einkum til greina
hafrar, fóðurkál, belgjurtir og jafnvel fóðurrófur.
Yfirleitt mun bændum hafa tekizt bezt með ræktun
á hafragrasi. Reynsla okkar í Gnnnarsholti, einkum
undanfarin tvö ár, sem gras hefur ált erfilt upp-
dráttar vcgna vorkulda, er sú, að hafragrasið hefur
gefið mikla og góða uppskeru og miklu betri upp-
skeru en gras miðað við áburð pr. flatareiningu. Úr
hafragrasi einu saman er hægt að gera eitthvert bezt
verkaða vothey, scm völ er á, sé það saxað í háar eða
djúpar votheysgeymslur. Enn þekki ég enga öruggari
eða betri og ódýrari fóðuröflun hér á landi, einkum
þegar vor og sumar eru köld og gras sprettur illa,
nema þá með miklum áburði. Hafrar þurfa ekki vand-
aða jarðvinnslu. Þeir spretta hér yfirleitt fljótt og vel.
Það er mál líðandi og komandi stunda að leggja
allt kapp á, alla alúð við, alla orku, allt mögulegt
l'jármagn í, að auka fóðurfrainleiðslu fyrir búfé hér
á landi. Það verður hezt gert með því að auka og
bæta grasræktina, rækta og bæta beitilöndin, verka
heyin belur og rækta einærar jurtir til fóðurs. Ekkert
mun styrkja eins búskapinn í landinu, ekkert tryggja
eins vel efnahagsafkomu bændanna. Á þann hátt verð-
ur bóndinn styikastur bústólpi og húið traustasti
landsstólpinn.
Gunnarsholti, 2. janúar 1953.
Runólfur Sveinsson.