Búnaðarrit - 01.01.1953, Page 302
300
BÚNAÐARRIT
við því að greiða ráðnu kaupafólki nokkuð af kaupi
fyrir fram, og vitanlega gera þeir það á eigin
ábyrgð.
Töflurnar í skýrslunni eru gerðar upp á sama
hátt og í síðustu skýrslu og nægir því að vísa til
skýringa á þeim þar. Sá munur er þó á skýrslu IV.
nú og í fyrra, að nú eru ekki sýndar ráðningar á
hverju búsetusvæði — þótti nóg að sýna eftirspurn-
ina. Á skýrslu II. og III. eru sýndar tilsvarandi sam-
tölur frá 1951 og kemur þá í ljós, að töluvert meira
hefur verið umleiks á Ráðningastofunni í ár en í
fyrra og áður. Munar þar mestu á framboðinu, en
einnig töluverðu á ráðningum.
Áberandi er, hversu framboð unglinga — 16 ára
og yngri — er mikið, og langt umfram eftirspurn,
en um kaupakonur stenzt þetta á.
Fljótt á litið mætti ætla að takast mundi að full-
nægja allri eftirspurn bænda, þegar framboðin eru
miklu fleiri. Ekki verður það þó svo í reyndinni og
kemur þar margt til greina, ekki sizt það, að oft
fylgir lítil alvara framboði, óaðgengileg slcilyrði eru
sett og svo þykir hvorki Ráðningastofunni né bænd-
um allt það fölk útgengilegt, sem i framboði er. Að
þessu efni er nánar vikið í síðuslu skýrslu.
Ráðningastofan lætur ekki til sin taka um kaup-
greiðslur, og Stéttarsamband bænda hefur ekki látið
henni í té neinar óskir eða bendingar í því efni, sem
henni þætli þó bæði eðlilegt og æskilegt að fá til
leiðbeiningar, bæði fyrir bændur og verkafólk, enda
þótt Ráðningastofan vilji ekki fastbinda sig í þau
mál, með því að ákveða kaupið.
Það mun ekki fjarri sanni, að mánaðarkaup karla
hafi verið allt að kr. 200.00 hærra nú en í fyrra og
kvenna um 100.00 kr. hærra. Um kaup unglinga er
allt óákveðnara, enda er þar um marga aldursflokka