Morgunn - 01.04.1920, Qupperneq 18

12
MORtrUNN
tómri forvitni, en í þvi sé fólginn djúpur, heimspekilegur
sannleikur, því að ef störf okkar hér sé skoðuð frá dá-
litið æðri sjónarhól en venjulega, sjáum við, að þaustefna
að þroskun mannkynsins, þótt fjöldi manna sé sér þess ekki
meðvitandi En sennilega er erfitt að segja okkur ná-
kvæmlega i'rá störfum þeirra hinum megin. Við skiljum
að vonum aðeins það, sem þessa heims er, eða áþekt
honum, en ólik ástönd og skilyrði fara fyrir ofan garð
og neðan hjá okkur.
Þótt andarnir sé ósammála. um ýmislegt, ber þeim
8aman um það, að fyrst, er við lendum á strönd ókunna
landsins, séum við líkt og »álfar út úr hólum«, því að
ýmislegt á ekki við þar, sem okkur virðist sjálfsögð skil-
yrði mannlegrar tilveru hér Andarnir segjast ekki skynja
efnið — það er sem ekki til fyrir þeim. Hvort þeir
skynja ljósvakann eða sveiflur hans, svo sem t. d. sólar-
ljós, veit eg ekki. — Hér skynjum við alt í tíma og
rúmi; það eru þær tvær kvíar, sem andi vor kemst ekki
út úr. En þeir hinum megin virðast hafa mjög ófull-
komna hugmynd um tímann, eins og við þekkjum hann.
1 í'yr8ta lagi fullyrða þeir það stöðugt, og í öðru lagi geta
þeir ot't ekki sagt, hve lengi þeir hafi verið dánir. I frá-
sögnum 8Ínum villast þeir stundum á fortíð og nútið —
segja t. d. frá atvikum sem núlegum, þótt langt sé um
liðið. síðan að þau gerðust. Þetta atriði er alt ákaflega
merkilegt og um leið flókið viðureignar, en svo mikið
sýnist vist, að andarnir hafi aðra tímahugmynd en vér,
þótt þeir geti við tækifæri sett siginn í okkar skoðunarmáta.1}
Rúmið virðist heldur ekki vera nein viðlíka hindrun
eða þröskuldur fyrir andana, sem fyrir okkur. Þó virðist
ekki ástæða til að ætla, að rúmshugmyndin sé horfin,.
*) Atlmgavert er, hvað ólíkir „andarnir“ eru að þeesu leyti nndir-
vitund dáleiddra manna, 6em oft er alveg ótrúlega glögg ú að telja
timann — jafnval í þúsnndum minútna. Virðist það benda í sömu átt,
sem flest annað — að „andarnir11 só i raun réttri andar dáinna manna,
en ebki brot úr vitund miðilsins.