Morgunn - 01.04.1920, Blaðsíða 41

HORGUNN
35
rétt. Og presturinn komst i svo mikla geðshræring, að
hann fekk tilrauninni slitið í skyndi.
Iíann þurfti viku til þess að melta þetta. Þá kom
hann enn til Vaugo. Miðillinn fór þá ekki í sambands-
ástand, heldur lýsti því, er hann sá og heyrði, sagði, að
stundum yrði árangurinn af því betri. Hann lýsti þá
þremur karlmönnum og einni konu, af mestu nákvæmni,
þó að orðin væru fá. Presturinn þekti þar gamla, fram-
liðna safnaðarmenn sína. En auk þess segir hann, að at-
riði hafi komið fraro, sem hann vilji ekki skýra frá. Þau
hafi ekki að eins sannað honum, hvaða manneskjur þetta
væru, heldur hafi og komið fram í þeirn vitneskju. sem
hvorki miðillinn né neinn annar maður á jörðinni liefði
getað haft. Ruperts, sonar hans, var ekki neitt getið á
þessum fundi.
Enn þykist hann þess íullvís, að Vango viti ekki,
hver hann er.
Því næst skýrir presturinn frá komu sinni til nafn-
kends kvenmiðils, Miss McCreadie'). Hitt og annað kom þar
fyrir merkilegt, en eg ætla að eins að minnast tveggja atriða.
Miðillinn er að tala við hann og er alvakandi. Alt
í einu breyttist konan, eins Og hán yrði að annari mann-
eskju, Og jafnframt varð presturinn var einhverra áhrifa,
sem hann hafði aldrei fundið til áður, og hann vill ekki
verða fyrir sams konar oftai'. »Eg segi það í hátíðlegri
alvöru, og eg segi það með innilegri sannfæringarvissu,
eg sá Miss McCreadie eins og verða að móður minni«,
segir hann. Hún mælti við hann þessum orðum: »Dreng-
urinn minn ! Drengurinn minn! Mig langar enn til að
vera þér móðirU
»Þetta var alt með svo mikilli skyndingu«, segir hann
enn fremur. »Eg fann ekki til neinnar æsingar. Eg
svaraði engu. Eg var alveg rólegur. Sýnin virtist ekki
') Hennar er meðal annars getiö i ritlingi minum VesUtrför.
Aknreyri. 1919.
3*