Morgunn - 01.04.1920, Blaðsíða 13

MORGUNN
7
dauð i rúmi sínu eftir ákafa hitasótt, svo að þegar var
farið að hugsa til að greftra hana. En alt í einu varp hún
öndinni mæðilega, og gátu menn þá komið henni til sjálfrar
sín aftur. Hún kvartaði þá sáran yfir því, að hún hefði
verið hrifin út úr ástandi ósegjanlegrar rósemdar og sælu
— engin gleði í lífinu gæti á nokkurn hátt jafnast á við
þann unað, sem hún hafði notið. Hún hafði heyrt kvein-
stafi foreldra sinna og samræður þeirra um greftrunina,
en það hafði ekki raskað ró hennar, og henni hafði ekki
komið til hugar að varðveita sitt jarðneska líf. — Oft
láta svefngenglarnir í ljós sorg sína yfir því, að eiga að
vakna aftur. »Ætti eg ekki< — segir einn þeirra — »að
vera hryggur yfir því, að þurfa að fara aftur í klæðnað-
inn, hinn þunga likama?*1) Margir vilja ekki athuga
heilbrigðisástand sitt, af því að þeir meta það einskis, að
læknast; dauðinn skelfir þá ekki; þeir vita, að þeir muni
verða sælir, er þeir yfirgefa líkamann.2 3)*
Þess þarf varla að geta, að du Prel var spiritisti, og
er merkilegt að sjá, hve líkri niðurstöðu hann og F. W.
H. Myers (i »Human Personalityc) komast að, þótt sína
leiðina fari hvor, að nokkru leyti. En að einu leytinu
virðist ályktunum liand ekki bera saman við frásagnir
»andanna* margra. Iíann leggur mikla áherzlu á það,
að dauðinn sé ekki, eða a. m. k. þurfi ekki að vera, neinn
flutningur á annan stað, heldur sé andaheimurinn þessi
heimur, séður á annan veg, skynjaður með öðrum hætti.
En margir »andar< halda þvi fram, að bústaðir sínir sé
nokkurskonar hvolfkúlur utan um jörðina, og hafa jafn-
vel komið fram skýrslur um það, hve margar milur hvert
hvolf eða svið sé frá yfirborði jarðar,8) — þótt ýmsir aðrir
*) Bariels : Grrundziige einer Physiologie und Physik des anima-
lisehen Magnetismus. 182.
2) Gauthier: Traité pratique du inagnétisme animal. 612.
3) J. Hewat McKenzie : Spirit Intercourse, o. v.