Morgunn - 01.04.1920, Qupperneq 40

34
M 0 RG-UNN
urn að biðja stjórnandann fyrir kveðju sína til hins
framliðna manns.
*fIonum þykir svo vænt um að hafa fundið yður«,
sagði stjórnandinn, »og nú víkur hann fyrir ljómandi fall-
egri stúlku og litlum dreng. Mér finst, að stúlkan muni
vera systir yðar, og hafa dáið um 19 ára gömul, en það
hlýtur að vera langt síðan. Hún kemur frá æðri sviðum.
Eg 8é töluna 5 uppi yfir drengnum. Nu skýtur honum
upp! Hann er nú hér um bil 26 ára gamall maður. Hún
segist vera systir yðar. Er drengurinn sonur yðar? Dó
hann 5 ára? Kannist þér við hann? Þau eru saman.
Kannist þér við nokkuð af þessu?»
Presturinn segist hafa verið orðlaus um stund. Systir
hans hafði dáið 19 ára gömul árið 1886. Elzta barnið
hans, drengur, hafði dáið á 5. árinu 31. ágúst 1894, verið
fæddur 1. jan. 1890, fyrir rúmum 27 árum, svo að ágizk-
un stjórnandans skeikaði ekki um meira en 1 ár.
Eftir að presturinn hafði náð sér svo aftur, að hann
gat farið að tala af nýju við stjórnandann og nokkur orð
höfðu milli þeirra farið, spurði prestur, hvort nokkurir
hermenn væru viðstaddir. Nú var honum víst farið að
lengja eftir fregnum frá syni sínum, þeim er fallið hafði.
Stjórnandinn sagði svo vera,; »þeir koma á hverjum degi,
en eg læt hina tala«, sagði hann. — »Látið þér þd tala«,
sagði prestur.
»0!« segir stjórnandinn, »nú kemur einn fram, hlæ-
jandi og líka grátandi. Hann vefur handleggjunum utan
um yður. Hann gerir sambandið örðugt. Hann fer með
mig yfir vatnið til bæjar í Frakklandi; sýnir mér, hvar
hann féll á bersvæði; eg sé farið með hann inn í stór-
hýsi; hann er aðfram kominn og deyr innan 5 klukku-
stunda af áköfum þrautum i kviðnum. Er hann sonur
yðar? Mér finst hann vera það. En hvað honum þykir
vænt um yður!«
Frásögnin um andlát sonar hans var nákvæmlega