Morgunn - 01.12.1925, Qupperneq 13

M 0 R (r U N N
155
maðurinn liennar er að lmgsa um annað en livíld, og að frúin
er að lmgsa um annað mikilvægara en a<S lialda sér til og
skemta sér.
Yið sóttum ekki vel að frúnni. Einkabarn þeirra lijóna
var töluvert' mikið veikt og sjálf liafði hún dottið í stigan-
um um daginn og meit’t sig til muna í liandleggnum. Ilún
mun hafa liaft verk í liandleggnum alt kvöldið, þær stund-
irnar, sem hún vissi af sér. Samt vildi liún láta okkur fá
fund. Tveir enskumælandi prestar voru þar, og annar þeirra
var alsannfærður um fyrirbrigðin af því, sem gerst bafði hjá
dóttur hans, og mér skildist svo, sem liann væri ekki heldur
í neinum vafa um það, að þau stöfuðu þaðan, sem þau segj-
ast komn. TJm skoðanir liins prestsins vissi eg ekki, en hring-
urinn virtist góður. Enda gekk fundurinn vel.
Eg get ekki annað sagt, en að auðvelt væri að ganga úr
sltugga vnn fyrirbrigðin bjá frú Crandon. Yið heyrðum rödd
Walters, hins framliðna bróður frúarinnar, sem stjórnar fund-
unum, ekki langt frá miölinum, en svo langt samt, að ekkf
var um að villast. Við sáum, í rauðu ljósi, líkamaðar liend-
ttr á borðinti fyrir framan frúna, þegar báðum liöndum henn-
ar var lialdið. En auðvoldast fanst mér að átta sig á stokkn-
um, sem getið er um í ritgerð prófessorsins, meö rafmagns-
bjöllunni innan í, sem smíðaður var að fyrirsögn rannsókn-
arnefndarinnar frá Seientific Ajnerican. Bjallan getur ekki'
liringt, hvernig sem með þennan stokk er farið, nema ýtt sé
ofan á lokið. Stokkurinn stóð á borðinu, innan í hringnum.
sem fundarmenn mynduðu. Mér var boðið að fara með stokk-
inn út úr hringnum, og eg bar hann með mér út á mitt gólf.
Aðrir fundarmenn héldu höndum saman. Eg veit, að eg kom
ekki við lokið, nema eg liafi skyndilega orðið brjálaður á
þeirri stund, sem eg stóð þarna úti á gólfinu. Eg bað um
þrjár liringingar og fékk þær. Eg bað um 7 og fékk þær. Eg
bað um í) og félck þær. Ilafi eg í svip orðið brjálaður þarna
með stokkinn, þá má þetta liafa verið meiri töfrakassinn, sem
þessi nefnd lét smíða. Því að alveg eins fór fyrir öllum prest-
unum, sem þarna voru. Þeir voru þess fullvísir, að þeir hefðu