Morgunn - 01.12.1925, Síða 50

192
MOEGUNN
„En það er rjett“, sagði hún í geðsliræringu mikilli.
Og nú skýrði hún mér frá því, að bróðir sinn, sein iiefði
liaft broklaðan fót, hefði dáið uppi á þriðju hæð þar í hús-
inu, þar sem við nefndum loftherbergið.
Eg er sjálfur i vafa um, hvort þetta voru í raun og
veru liljóðsveiflur, sem komu frá stiganum; mér er nær að
halda að þetta, sem eg liefi lýst eins og hljóði, sem heyrð-
ist, hafi fremur verið áhrif, sem borist liafa til vitundar-
innar á yfirvenjulegan hátt.
Hús þetta stendur ennþá í Montelair, en er nú að
nokkru leyti notað til verzlunar. Eg vil ekki skýra nánar
frá, livaða hús það er, til þess að valda ekki eigandanum
óþægindum með því.
Fyrrum var eg fullkomlega í vafa, en nú er eg sann-
færður um, að vitnisburðir reynslunnar og þær ályktanir,
sem af þeim verða dregnar, benda ótvírætt á, að vitund vor
lifir eftir líkamsdauðann og geti stundum gert vart við sig
hjá þeim, sem enn eru á lífi iiér á jörðu. Eina skýringin
iinnur, sem til mála getur komið, er ótakmarkaðri lmgsana-
flutningur en menn þekkja, eða nokkrar líkur eru til að
gerist. Það þyrfti alt of mikið rúm til að skýra frá, hvers
vegna þessu er þannig varið. Eg hefi rætt það mál annar-
staðar.
Eg vil ekki eyða tímanum í að telja upp þann fjölda
vísindamanna, sem sannfærst liafa um samband við fram-
liðna menn síðan árið 1870; margir þeirra eru í röð fremstu
vísindamanna heimsins. Það hvílir Ijómi yfir nöfnum
margra enskra, franskra, ítalskra og rússneskra vísinda-
manna, sem um það hafa sannfærst; hér í landi (þ. e. Banda-
ríkjunum) eru þeir tiltölulega miklu færri.
Eg hefi ljóstað upp svikum í tugatala, en þegar á
lieiidina er litið, verður svo mi'kið af sönnunum og ein-
kennilegum atburðum eftir, sem mér er ekki unt að finna
eðlilega skýringu á.
En ráðning alls þessa væri fundin, ef vitsmunir manna
lifa eftir líkamsdauðann og eru þess megnugir að koma