Morgunn - 01.12.1925, Page 69

MORGUNN
211
A'arð eg þegar á sama máli og F. Grunewald; fyrir því sendi
eg Einer Nielsen skeyti það lionum til huggunar, sem hneylcsl-
aði fulltrúa Iíeimatrúboðsins danska hér á landi og einliverja
lderka í Danmörku. — Þegar Páll Einarsson hæstaréttardóm-
ari liafði lilustað á fyrirlestur lir. próf. dr. Ágústs Bjarnason-
ar um „Síðustu miðilssvikin“, eins og liann orðaði það, varð
lionum þegar Ijóst, að alla sönnun vantaði, þar sem þeir höfðu
ekki náð í neinar „sáraumbúðir“. Fyrir því setti hann, ásamt
Þórði lækni Sveinssyni og mér, viðvörun í eitt blaðið hér
þoss efnis, að menn skyldu ekki trúa „svika“ -fregninni, fyr
■en betri fróttir væru u£ Kristjaníu-tilraununum komnar og
einliverjar sönnur færðar á, að brögð liefðu verið í tafli. —
Þegar Einar H. Kvaran kom heim til íslands, var hann sömu
skoðunar og við, eins og ritgerð lians í „Morgni“ III. árg.,
bls. 228—239 (Deilan um Einer Nielscn) sýnir bczt. Enn
fremur leyfi eg mér að vitna í álit. frönsku stofnunarinnar,
það er birt var í tímariti stofnunarinnar í júlí—ágúst-heftinu
.1924, þegar fregnir um rannsóknirnar hér í fyrra vetur voru
komnar til Parísar. Vart mun unt að segja, að þeir, er rit-
inu stjórna, hafi ekld vit á málinu. (Sjá „Morgunn“ VI,1,
bls. 74—76).
En jafnframt þessu verð eg að benda á, að skýring sú,
-er gefin var á einum fundinum hér í vetur af stjórnanda
miðilsins, er sig nefnir ,,Mica“, er margfalt sennilegi’i en
skýring Kristjaníu-mannanna, og hún kemur í aðalatriðunum
heim við skýring F. Grunewalds, Einars H. Kvaran og mína.
Miðillinn var í djúpum „trance“, er þessi skýring var gefin;
,,vitsmunaveran“ (intelligencen) „Mica“ talaði þá af vörum
hans. Hann segist vera framliðinn maður og liafa horft á, er
■alt þetta gerðist í Kristjaníu og vita því nákvæmlega um það.
Skýrslan lcom alveg ósjálfrátt, án þess að við mintumst á
Kristjaníu-rannsóknirnar. Ekki hafði miðillinn í vökuástandi
gert neina tilraun til þess að skýra fyrir okkur, hvcrnig á
saurögnunum hefði staðið. Ilann liefir enga grein reynt að
gera fyrir því, að eins haldið fram sakleysi sínu og vísað því
frá sér sem fjarstæðu, aö hann hafi átt að fela noklcuð í
14*