Morgunn - 01.06.1930, Qupperneq 73

MOBGDNM
67
£rænt að lit og allstórt um sig. Haus hafði það ekki
°líkan og á froski, og skein í tvær gular glyrnur, sem
störðu á hana. Hún þóttist strax vita, að þarna væri
kominn einn af þeim náttúruöndum, sem hún hiafði
h'eyrt talað um að væru illviljaðir og skaðlegir, og er
ekki að því að spyrja, að hún varð gjörsamlega lömuð
aí hræðslu. Einhverja stund horfðist hún í augu við
skrímslið, en svo fór, að það dró sig í hlé og hvarf
loksins alveg. — Hún vitnar í rithöfundinn Elliot
O’Donnel, sem heldur því fram, að ókindur af þessu tæi
standi í sambandi við sjúkdóma og pestir, og sjáist oft,
tegar slíkar plágur gangi yfir. Nefni þessi höfundur
bessa náttúruanda ,,morba“, og séu þeir í raun og veru
ems konar heildarsálir fyrir sóttnæmi hinna ýmsu sjúk-
dóma. Þeir kleki út miljörðum af bakteríum og breiði
bær út. — í þessu tilfelli segir höf., að ekki hafi verið
Ura neinn sjúkdóm að ræða hjá sér. Hún hafi verið
heilbrigð og haldið áfram að vera það. Aftur á móti
hafi hún verið í nokkrum æsingi þessa daga út af því
að vera undir gæzlu og mega ekki halda áfram ferð
sinni. Hún bjóst við því að sjá líka eitthvað næstu nótt,
enda kom það fram, enda þótt það væri ekki svo hræði-
legt í þetta sinn. — Hún vaknaði við mikinn hávaða
mni í herbergi sínu, háar, mjóróma raddir, eins og í
fuglabjargi, og ákaft fótatraðk á gólfinu. Nóttin var
dimm og hún gat ekkert séð út um herbergið. Hún herti
bví upp hugann og kveikti á raflampanum, og varð
meira hissa en hrædd við það, sem hún sá. Á gólfinu var
hópur af mjög einkennilegum verum að leika sér. —
Skrokkurinn var nokkuð líkur og á mönnum, en hálsinn
líkari öpum. Hæðin var misjöfn en meðaltalið á að
gizka einn meter. Þessar verur dönlsuðu og hlupu eftir
Sólfinu, á fjórum fótum og uppréttar á víxl, stukku hver
yDr aðra og flugust á hlæjandi og skiúkjandi upp úr
öHu valdi. — Mrs. Tweedale gleymdi allri hræðslu yfir
bessum skringilega leik, en skemtunin varð stutt. Það
5*