Morgunn - 01.06.1930, Qupperneq 137

MORGUNN
131
Sambandið við ,,Samband vort við efnið er oss annar-
ef»ið innskots' legt, örðugt og ráðgáta. Auðsjáanlega er
þáttur. ])að mjög mikilvægur innskotsþáttur. Mér
yxrðist, sem æðri máttarvöld líti svo á, sem vér séum í
orðugleikum staddir, séum hjálparverðir og hjálparþurfar.
^amband vort við efnið er um stundar sakir; þeim hlýtur
að virðast tiltölulega auðsætt, að vér getum haldið áfram
að vera til án efnisins. Það er eins og lifið sé eitthvað, sem
l’Jappast saman á þessari plánetu, og gufar svo burt, þang-
að sem það kom frá. Tilraunin til að gera grein fyrir lífinu
frá efninu, hefir mistekist. Líkamsvélin gerir sitt gagn,
°£ efnislíkaminn er bráðabirgða verkfæri. Það er algeng
leynsla, að ]iað ]>urfi að kúga efnið til ]>ess að gera
•’að, sem vér viljum. Mjög margir af erfiðleikum vor-
Ura stafa af því, hvað efnið er örðugt viðfangs. Efnis-
'kamar vorir eru erfiðir; ]>að er erfitt að íklæðast þeim;
ýðugt að hrista ])á af sér; með ýmsum hætti örðugt að
ast við þá. Þeir eru ekki í raun og veru vér sjálfir; þeir
eru Verkfæri, sem vér notum um tíma — skamman tíma“.
Portllvera ^ir 01iver niinnist því næst á það, að
þessi skoðun hans muni þykja benda á
einhverja fortilveru, að áður en vér komum í líkamann
°fum vér verið til í ósýnilegum heimi, í eternum eða
luyinu. Og hann kannast við, að það sé líka sín skoð-
Uu 1 sérstökum skilningi. En hann heldur ]iví ekki fram,
vér höfum verið til áður sem einstaklingar, heldur
,a* einstaklingseðlið á sig mótið í sambandinu við efnið,
a l)essu sérstaka tímabili, jarðlífinu. Svo þegar einstakl-
lu8urinn hafi hrist af sér jarðrykið, hverfi hann aftur til
HlUs uPprunalega, varanlega veruleiks og fari þangað með
‘s aPgerðina, sem Jiroskast hefir.
^eiðsögn og „Hvort sem vér gerum oss ]>ess grein eða
JalP frá æðri ekki, ]>á verðum vér fyrir leiðsögn og
. Ver«ni. hjálp, sem oss er veitt, meðan vér erum
01dinu“, segir hann síðar í erindinu. „En ]>á rekum vér
a vísindalegu hliðina á hlutunum. Því er haldið fram,
9*
°ss á