Morgunn - 01.06.1930, Qupperneq 149

M 0 R G U N N
143
það, sem hún var beðin um. Þá leit hann framan í hana,
ekki á stólana. Hún varaði hann tafarlaust við því,
s^m hún hélt, að honum byggi í hug. ,,Það er ekki auðvelt
að dáleiða mig, svo að það er ekki til neins fyrir yður
að reyna ])að“, sagði hún. Hann hló og sagðist ekki vera
dávaldur; en hann yrði þess var, að hún hefði kraft.
»Þér getið vel lánað mér nokkuð af honum“, mælti hann.
,,Þér eruð ung, og eg er gamall".
s. . í sama bili vaknaði athygli hennar við
° ar,“j færast eitthvert marr, og hún gleymdi um stund
jiessum félaga sínum. Hún sá stólana fjóra
Þerast frá veggnum að borðinu, eins og mannshendur
Va2ru að draga þá yfir gólfið. Þá komu þeir hver eftir
annan upp á borðið og hver upp á annan, og var ein-
staklega vel frá þeim gengið þar. Nú mundi hún fyrst
eftir karlinum, og leit við til hans. Hann horfði á þessar að-
farir, 0g honum virtist þykja eins mikið gaman að þeim
henni. „Góðir drengir! góðir drengir!“ heyrði hún
hann tauta fyrir munni sér. — „Hvernig er þetta gert?“
spurði hún hann. — Hann ypti öxlum. „Andarnir gera
það“, svaraði hann. „Ekki geri eg það“. — „Biðjið þér
Þá andana að flytja stólana aftur á sinn stað“. — Þeir
Serðu það af mikilli snild. Frúin borgaði sína tvo shill-
iuga og sex pence, og fór. Hér gat ekki verið um nein
bi'ögð að tefla, segir hún, enginn strengur, né nein mann-
^eg handfjötlun, og dáleidd var hún ekki. Hún kveðst
aldrei hafa verið það. Og hún þurfti ekki meira til ]>ess
a^ sannfærast um, að slík fyrirbrigði gerðust. t öðru
Veifinu er dálítið skringilegt að hugsa um það óhemjuverk
°g fyrirhöfn, sem vísindamennirnir hafa í ]>að lagt að
sannfærast um, að hlutir gætu fluzt til með sálrænum
brafti. Sumir, sem ekki eru vísindamenn, hafa getað
fengið alveg óyggjandi vissu um þetta. Þeir hafa gefið
góð skilyrði, sem vísindamennirnir hafa venjulega ekki
gert. Og ]>eir hafa farið til réttu mannanna, sem vísinda-
mennirnir hafa lika sjaldan gert. Enginn vísindamaður