Morgunn - 01.12.1933, Blaðsíða 27

MORGUNN
153
meS öðrum orðum standa á lágu stigi, velja leiðina sai..-
kvæmt því. Þær vilja þá fara niður á við, þúa í efninu,
jafnþéttu og þær hafa áður vanist, áður en þær fóru inn
í Hades. Þá fara þær venjulega aftur til jarðarinnar.
Eg hefi getið þess áður, að svo virðist, sem engin
framför gerist í þessu ástandi á þriðja sviðinu. Samt verð-
ur framför í sérstökum skilningi. Um stund, eftir að kom-
ið er inn á þetta svið, nýtur sálin friðar, baráttutilhneig-
ingarnar liggja niðri. En þær vakna og rjúfa drauminn.
1 Blekkingarlandinu getur dýrsmaðurinn fullnægt á-
nægjulöngun sinni fyrirhafnarlaust. Svo kemur að því, að
hann fer að fá sig leiðan á þessu. Þá verður hann óánægð-
ur og þráir nýtt líf. Þetta er framför, því að hann fer að
gera sér grein fyrir, hve þessi jarðneski draumur hans er
takmarkaður. Að hinu leytinu hefir dýrsmaðurinn mjög
lítil kynni af fögnuði sálarinnar. Venjulegast er það, að
þegar hann fer í þessu ástandi að þrá nýtt líf, þá langar
hann til að þetta verði líf í holdinu. Svo að hann fer nið-
ur á við. En hann fer niður á við til þess að geta hafið sig
upp. Reynsla hans í draumi hins jarðneska persónuleika
vekur hinn æðri hluta hans sjálfs. í næstu holdsvist hans
kemst hann að líkindum upp í það að verða sálarmaður,
eða hann verður að minsta kosti ekki eins mikið dýr og
lifir göfugra lífi en hann hefir lifað í fyrri holdsvist sinni.
„Sumarlandið“ er þá draumur hins jarðneska persónu-
leika, svo að hvorki ber að líta á það sem himnaríki, Hades
eða helvíti. Það er aðeins hvíldarstaður á veginum og sál-
in fær þá yfirlit yfir tilfinninga og undirvitundar-lif sitt
á jörðinni. En þessi draumur gerist í því skyni, að sálin
geti aftur lagt af stað.
Á æðri sviðum tilverunnar er vitsmuna-mátturinn
&vo mikill, að menn geta ráðið yfir umhverfi sínu. Eins
og myndhöggvarinn tekur upp formlausan leirköggul
og gefur honum ákveðna mynd, eins dregur hugurinn
þar ljós og líf inn í umhverfið og setur á það þá mynd,