Morgunn - 01.12.1933, Síða 37

MORGUNN
163
heyrt hugsanir annara sálna. í fyrstu heyra menn ekki
til fleiri en einnar í einu. En eftir nokkurn tíma verða
menn þess varir, að þeir geta heyrt hugsanir ýmsra sálna,
og að þær eru aðgreindar hver frá annari. Að sumu leyti
er þessi veröld lík jörðinni útlits. En hún er afskaplega
mikilfengleg, hi’æðileg eða frábærlega fögur, eftir því,
hvernig hún birtist verunni. Hún er meira fljótandi og
mönnum virðist hún minna samföst en umhverfið á
jörðinni.
Sálirnar, sem dveljast á fyrsta stigi þessa sviðs, verða
þess varar, að jafnframt því sem meðvitundin hefir eflst,
hafa þær orðið miklu næmari á áhrif en áður. Hugur
f jandsamlegs sálarmanns, sem hefir mikinn mátt til þess
að senda frá sér hugsanir, getur látið einhvern hluta af
hinum viðkvæma líkama ljóss og lita skrælna og visna.
Menn verða að læra að senda frá sér varnargeisla. Ef
einhver karl eða kona hefir verið óvinur þinn á jörðinni
og þið hafið hatast beizklega, þá hittir þú þessa mann-
eskju á þessu sviði. Gömlu tilfinninga-endurminningarn-
ar vakna aftur, þegar þið hittist, því að ást og hatur draga
ykkur óhjákvæmilega að þeim sálum, sem eru í þeim
sérstaka forlaga uppdrætti, er stöðugt er að myndast á
veggtjaldi eilífðarinnar.
Þér skiljið það þá, að enn verða menn fyrir sársauka
og ánægju, fögnuði og örvænting. En það er mikill mun-
ur á þessu og hinum jarðnesku hugmyndum um það.
Þessar kendir ei’u fegurra og vitsmunalegi’a eðlis. Inn-
blástuxúnn frá þeim er máttugri, örvæntingin dýpi’i, sæl-
an, sem þær vekja í djúpum sálarinnar, meiri en svo,
að nokkur geti gert sér hana í hugai’lund.
Á þessu bjarta sviði verður bai’áttan ákaflegri, á-
reynslan verður ekki mæld á mælikvarða jarðneskrar
í'eynslu. En árangurinn af slíku starfi, af slíku vitsmuna-
legu og andlegu striti og baráttu, tekur líka fram hinum
æðstu hugarhræringum í lífi mannanna á jörðinni.
Ánægja út af lífinu vex ómælanlega.
11*