Morgunn - 01.06.1949, Blaðsíða 38

32
MORGUNN
þess, voru fallnar um koll fyrir staðreyndunum. Eitt
kvöldið var borðið hrifið á loft af óvenjulegum krafti og
í sama vetfangi kvað við smellur upp í loftinu á herberg-
inu, en frá gólfi til lofts voru um 4 álnir. Okkur var vit-
anlega ekki unnt að fylgjast nákvæmlega með hreyfingum
þess, því að við höfðum dimmt í herberginu, en okkur
fýsti að fá tækifæri til þess ef unnt væri. Vitanlega grunaði
enginn þátttakenda annan um græsku né að beita brögð-
um, svo vel þekktum við hvert annað, en okkur lék hugur
á, að athuga þetta sem vandlegast. Við báðum þá, er
þarna sögðust vera að verki, að gefa okkur tækifæri til
viðtals og veittu þeir það strax. Við spurðum þá nú, hvort
þeir teldu sér unnt að framkvæma samskonar lyftingu
á borðinu ef fullt ljós væri haft í herberginu, að enginn
viðstaddur snerti borðið, og allir sætu svo langt frá því,
að engum væri unnt að ná til þess með höndum eða fót-
um. Okkur var svarað því, að þetta skyldi verða athugað.
1 fullar fimm mínútur biðum við eftir svarinu, en að þeim
liðnum var okkur sagt, að þeir ætluðu að reyna að verða
við óskum okkar. Við kveiktum nú bjart rafljós og færðum
okkur frá borðinu eins og um var talað og biðum átekta.
Eftir nokkra stund sást titringur á borðinu unz það var
snögglega hafið á loft og látið nema við loftið í herberginu.
Þetta endurtókst þrisvar sinnum, en því var ekki lyft alveg
jafnhátt í seinni skiptin. Því var lyft nokkuru hægar í
þetta sinn, en öruggt og ókveðið, stundum var því kippt
til þessarar eða hinnar hliðarinnar meðan því var haldið
á lofti, en ævinlega sett niður á sama blettinn. Oft voru
okkur síðar gefin tækifæri til að athuga ýmislegt í sam-
bandi við þessi fyrirbrigði. Stundum var borðinu haldið
föstu á sléttu gólfinu með einhverjum hætti, svo að ekki
var unnt að þoka því til og ógerningur reyndist að taka
það uppp. Reynsla okkar var sú, að fyrr myndi borðið
hafa hrokkið í sundur, en okkur tækist að hnika því til
eða lyfta því. Stundum var það dregið eftir gólfinu af
ósýnilegu afli, án þess að nokkur hefði hönd á því, en