Morgunn - 01.06.1949, Qupperneq 48

42
MORGUNN
mér rétt að geta hér hliðstæðra athugana, sem rannsókn-
arnefndin i Milano gerði á fundum með Eusapiu Palladino
1892. Hún var látin setjast á stól, er stóð á vog. Fætur
hennar voru bundnir traustlega saman með dúk og að
öðru leyti var hennar svo vandlega gætt, að brögðum
eða blekkingum var ekki unnt að koma við. Við þessa til-
raun kom í ljós, að hún léttist um 17]/2 pund meðan á til-
rauninni stóð. Vér getum borið vitni um, að hún losaði
sig ekki við neitt meðan á tilrauninni stóð. Henni var ekki
unnt að ná í neitt umhverfis sig sér til stuðnings, og auk
þess voru þyngdarbreytingarnar nægilega hægar, stóðu
10—20 sekúndur, svo að auðvelt var að ganga úr skugga
um, að engar skyndihreyfingar áttu sér stað. Það er að
vísu rétt, að tilraunamennirnir litu ekki á útkomuna af
þessari tilraun sem úrslitasönnun, til þess var vogin, sem
þeir notuðu, ekki nægilega örugg eða nákvæm, en síðari
tilraunir á öruggari vog sýndu hliðstæða útkomu, þó að
þyngdarbreytingarnar reyndust ekki eins stórfelldar. Við
eina þeirra tilrauna tók vísirinn á mæliskífunni allt í einu
að sveiflast mjög skyndilega, engu líkara en einhverju
þungu hefði allt í einu verið hent á vogina, en meðan þetta
gerðist., var miðilsins gætt mjög vandlega, fótum hennar,
höndum og hnjám var haldið. En þetta fyrirbrigði var ekki
endurtekið oftar.
1 lok 10. fundarins, sem rannsóknamenn í New York
héldu með Eusapiu Palladino, til að sannreyna hæfileika
hennar, veitti ég því athygli, að er hún steig upp á vogar-
pallinn, léttist hún snögglega um fjögur pund á fáeinum
sekúndum. Þetta gerðist 9. desember 1909, og er skráð í
skýrslu um fundi amerísku rannsóknanefndarinnar, sem
enn hefir ekki verið prentuð (þ. e. 1937). Geta má þess
hér, að ég hefi iðulega orðið þess var, að þyngd hluta hefir
breytzt, ef hún lagði hendur á þá, ýmist orðið léttari eða
þyngri, og virtist hún sjálf geta ráðið því með hugsun
sinni, hvort heldur yrði.
Þó að auðvitað sé ekki unnt að telja þessar þyngdar-