Morgunn - 01.06.1949, Síða 59

MORGUNN
53
líkama sinn, sál og anda, vera í sátt við sjálfan sig, Guð
sinn, náunga sinn og náttúruna. Þá fyrst er maðurinn
kominn á það stig, sem leiðir til andlegs þroska. Þá kem-
ur hinn andlegi friður yfir manninn og ró, sem enginn
getur frá honum tekið, — og hvað vantar manninn meira
en einmitt þennan frið, — frið Guðs? Komi hann, þá er
allt fengið. Guð gefi, að svo megi verða um heim allan.
1 fornsögum okkar úir og grúir af draumum, sem oft
rættust nákvæmlega, og ennþá rætast draumar margra
manna, ef eftir þeim er tekið. En þá er ég kominn að því,
sem furðulegast er, að svefnástand mannsins, eða undir-
vitund hans, sem þá hefur yfirráðin, skuli geta birt honum
hluti, sem hin daglega vitund veit ekkert um, skuli geta
látið anda mannsins svífa yfir höf og lönd og sjá dásemdir,
sem ekkert auga hefur séð, og heyra raddir, sem ekkert
eyra hefur heyrt.
Er þetta ekki dásamlegt? Er þetta ekki þess virði, að eft-
ir því sé tekið? Sýnir þetta okkur ekki, hve þekking okkar
á þeim öflum og hæfileikum, sem með okkur búa, er smá?
Ég skal ekki fara langt út í þessa hlið málsins. Það er
verkefni vísindamanna framtíðarinnar að opna dyrnar
að þeim dásemdum og leyndardómum, sem á bak við
þetta dyljast.
Þá kem ég að sýnunum eða vökufyrirburðnum. Um það
efni hefur mikið verið fært í letur hér á landi, og þó er
hitt sjálfsagt miklu meira, sem óskráð er og gleymt. Fyr-
irburðir eru svo margsannaðir, að ekki er hægt að mót-
mæla þeim af nokkru viti, og þeir einir munu gera það
nú orðið, sem ekki þora að horfast í augu við sannleikann.
„Nú dó Pétur amtmaður.“
Ég var átta ára gamall, er ég fluttist með foreldrum
mínum frá Fornhaga í Hörgárdal að Naustum við Akur-
eyri, og nú eru 76 ár síðan. Ég hef liklega verið á 10.