Morgunn - 01.06.1949, Blaðsíða 62

56
MORGUNN
brúnan hest. Ég þóttist vita, að þessi maður væri kominn
til að sækja mig. ,Ég þóttist fara til móður minnar og
biðja hana að segja manninum, að ég vilji ekki fara með
honum, og lofar hún því. Heyri ég þá, að maðurinn er
kominn, spyr eftir mér og segist vera kominn til að sækja
mig. Þá gaf ég mig fram og segi við hann, að ég fari
ekki með honum. Af því þykir mér hann reiðast og segja:
„Jæja, ég kem þá í haust og sæki hann. Undan því kemst
hann ekki.“
Um sumarið fékk ég mislinga, eins og áður segir, en
þeir urðu afar vægir á mér, en svo lagðist ég um haustið
þessa tíu vikna legu, sem ég hef áður sagt frá, og sem að
mínu áliti stendur í sambandi við nítjándu tröppuna á
lífstrénu.
'Ég læt nú staðar numið með drauma af þessu tagi, þótt
marga eigi ég eftir, enda sumir þeirra mér svo helgir, að
ég vil eiga þá einn.
Mannsmyndin í ljósinu.
Ég er nú búinn að gleyma hvaða ár þetta var, en ég
bjó þá á Hömrum. Það var komið fram á Þorra. Snjór
hafði fallið mikill, en staðviðri voru búin að vera í nokkra
daga, svo að slóð var komin milli bæja. Ég átti systur
þá, sem Elín hét, og var hún vinnukona á Akureyri hjá
föðurbróður okkar, Stefáni Thórarensen, sýslumanni. Þá
var það einn dag, að ég fékk boð frá frúnni, húsmóður
Elínar, hvort ég gæti ekki farið með Elínu systur minni
á dansleik, sem átti að halda úti á Oddeyri, í húsi, sem
verið var að byggja, eða réttara sagt átti að fara að inn-
rétta. Húsið hafði verið byggt um sumarið, en efni ekki
til að fullgjöra það fyrr en þetta. Húsið átti Einar nokkur
Sveinsson, sem bjó þá á Akureyri og margir eldri Akur-
eyringar munu kannast við.
Ég var óðara til í að fara á dansinn, og ekki fara fleiri
sögur af því, við skemmtum okkur vel og hættum kl. 31/2