Morgunn - 01.06.1949, Blaðsíða 81

MORGUNN
75
eftir að hann kom í húsið, fór hann að verða var við
undarleg hljóð í húsinu, sem smám saman urðu svo há-
vær, að — svo ég noti eigin orð hans — ,,það var eins og
gufuvél væri að fnæsa og smella í herberginu, sem var
niðri undir herbergi minu.“ Ekkert sást í sambandi við
þetta, en hávaðinn heyrðist stöðugt og tveir af gestunum,
sem komu, heyrðu þetta alveg eins vel og presturinn sjálfur.
Sjálfur var presturinn óvenjulega næmur maður fyrir sál-
rænum áhrifum, og eina nóttina bar það fyrir hann í
vöku eða draumi, sem var svo ljóst, að hann ákvað að
fara eftir því. Þegar hann kom niður morguninn eftir,
spurði hann gömlu konuna, hvort ekki væri eitthvert her-
bergi niðri í húsinu, sem ekki væri notað. Hún sagði, að
svo væri. Hann fór nú inn í þetta herbergi, og hann sá
þar nákvæmlega það, sem hann hafði séð í draumi sínum:
lítið, rykfallið herbergi, fullt af köngulóarvefjum, með
smáhrúgum af gömlum guðsorðabókum í hornunum. Hann
gekk rakleiðis að einni af þessum bókahrúgum, tók þar
eina bókina, alveg eins og hann þóttist hafa gert í draumi
sínum, opnaði hana, tók út úr henni skrifaða pappírsörk,
leit á hana til þess að ganga úr skugga um, að það væri
sama örkin, sem hann þóttist hafa tekið um nóttina, fór
með hana fram í eldhús og hreinsaði rykið af henni á grind-
inni í eldavélinni. Nú gat hann lesið það, sem skrifað hafði
verið á örkina. Þetta var uppkast að skriftamáli, skrifað
af einhverjum, sem áður hafði búið í húsinu. Skriftamálið
var sjúklega nákvæmt og syndaupptalningin slík, að þar
var margt sagt, sem ekki er hægt að birta opinberlega.
Sennilega hefur maðurinn dáið skömmu eftir að hann
skrifaði þetta skriftamál, endurminningin um þetta skjal,
sem hann hafði látið eftir sig, hefur kvalið hann, og hann
valdið þessum reimleikum til þess að fá skjalið eyðilagt.
Eftir þetta varð slíkra hluta ekki vart í þessu húsi.
Þetta er saga, sem er tvímælalaust sönn, en saga, sem
enginn efasemdamaður getur skýrt. Ef undirvitund sögu-